Η αρετή για υγιή σχέση με το φαγητό – Κωνσταντίνα Κατσανά

fagito-areti-katsana

Μία πολύτιμη αρετή για υγιή σχέση με το φαγητό! – γράφει η Κωνσταντίνα Κατσανά – Διαιτολόγος, Διατροφολόγος.

Ίσως το φαγητό να αποτελεί (και) για εσένα ένα μόνιμο αγκάθι στη ζωή σου. 

Και ενώ σε όλους τους άλλους τομείς της ζωής σου είναι σα να έχεις βρει τον τρόπο για να τους διαχειρίζεσαι επιτυχώς -παρά τις όσες δυσκολίες και αντιξοότητες μπορεί να συναντάς-…

Όταν το θέμα φτάνει στο φαγητό …τότε είναι που «το χάνεις». 

Σα να είσαι κάποιος άλλος.

Τι γίνεται, λοιπόν, με τη σχέση σου με την τροφή; 

Τι το τόσο ιδιαίτερο και ξεχωριστό έχει το φαγητό; Γιατί όλες οι τακτικές που πιθανώς χρησιμοποιείς για να ρυθμίσεις άλλες καταστάσεις εκεί…παύουν να λειτουργούν;

Εάν αυτές οι σκέψεις απασχολούν και το δικό σου μυαλό… 

Αν πιάνεις τον εαυτό σου συχνά να απορεί γιατί το να «αλλάξεις τις διατροφικές σου συνήθειες» σου είναι τόσο δύσκολο….

Στο σημείο αυτό θα ήθελα με δυνατή, μα ταυτόχρονα και τρυφερή φωνή σου πω:

«Υπάρχουν αμέτρητοι άνθρωποι εκεί έξω (μπορεί και δίπλα σου, ακόμη και στο φιλικό ή οικογενειακό σου περιβάλλον) που μοιράζονται ακριβώς τις ίδιες ανησυχείς με εσένα!»

Παρόλο που ένα άρθρο εξ’ ορισμού δεν μπορεί να καλύψει σε βάθος όλες τις διαφορετικές περιπτώσεις (κάθε άνθρωπος είναι εντελώς μοναδικός και κουβαλάει τη δική ιστορία), σε αυτό το άρθρο θέλησα να μοιραστώ μαζί σου μία από τις πιο σημαντικές αρετές που μπορεί να σταθεί υποστηρικτικός σύμμαχος στην προσπάθειά σου να βελτιώσεις πραγματικά τη στάση σου απέναντι στο φαγητό.

ΑΥΤΟ-ΣΥΜΠΟΝΟΙΑ ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟ-ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ

Δυστυχώς, μία από τις πιο συχνές, διαστρεβλωμένες πεποιθήσεις που κυκλοφορούν σχετικά με το φαγητό…

«Χρειάζεται πειθαρχία» για να τα «καταφέρεις»! 

Η έννοια της «αυτό-πειθαρχίας για να τα καταφέρεις» υποδηλώνει από μόνη της μία δυσλειτουργική αντίληψη για το τι σημαίνει «υγιεινή διατροφή».

Εάν οι αλλαγές στη διατροφή σου σε κάνουν να νιώθεις καταπίεση, σε ωθούν στο να σκέφτεσαι συνεχώς το τι, πόσο και κάθε πότε «ΠΡΕΠΕΙ» ή «ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ» να φας …

Εάν αισθάνεσαι συνεχώς άγχος για το εάν «πειθάρχησες» αρκετά καλά ή όχι …

Αν παλεύεις να κρύβεις από τον εαυτό σου τα «απαγορευμένα» τρόφιμα…

Ή αποφεύγεις να περνάς από μέρη που μπορεί να τα έχουν με το φόβο μη τυχόν και δε καταφέρεις να «πειθαρχήσεις» όταν τα δεις μπροστά σου…

Επειδή, εάν «ενδώσεις» μετά θα γεμίσεις με ενοχές …

Και ύστερα θα προσπαθήσεις να το αντισταθμίσεις τρώγοντας λιγότερο στο επόμενο γεύμα. Ή παραλείποντας ακόμη και ολόκληρο γεύμα (ακόμη κι αν πεινάς)….

Τότε εύκολα καταλαβαίνει κανείς πως δε μιλάμε για βελτίωση της υγείας, αλλά για μία εμμονική προσκόλληση με το φαγητό που ενισχύει το άγχος, τις τύψεις και την ντροπή. 

Το γεγονός ότι ορισμένες από τις παραπάνω συμπεριφορές μας περνάν πλέον απαρατήρητες ή μπορεί να τις θεωρούμε ακόμη και φυσιολογικές, αποδεικνύει περίτρανα το πόσο βαθιά ποτισμένη είναι η κοινωνία μας με εχθρικά μηνύματα για το σώμα και το βάρος. 

Άλλωστε, είναι πλέον καλά εδραιωμένο πως ιδιαίτερα στο Instagram συχνά προβάλλονται μέθοδοι των διατροφικών διαταραχών σαν “nutritional tips”. 

Άρχισε λοιπόν να παρατηρείς και σιγά-σιγά να συνειδητοποιείς τους τρόπους με τους οποίους σε έχει επηρεάσει μέχρι τώρα η προσπάθειά σου να «πειθαρχήσεις». Σε μία δίαιτα, ένα πρόγραμμα διατροφής ή ορισμένες απαγορεύσεις/περιορισμούς που σου επέβαλες… Τότε μπορείς να ξεκινήσεις να μετακινείσαι από αυτή τη μη ωφέλιμη για εσένα πεποίθηση. Να δημιουργείς μέσα σου το χώρο για να καλλιεργήσεις μία νέα αρετή, τη συμπόνοια προς τον εαυτό σου. 

Όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά και από το Κέντρο Γευματικής Επίγνωσης (https://thecenterformindfuleating.org/):

«Ο Dr. Paul Gilbert ορίζει την συμπόνοια ως “Η ευαισθητοποίηση στον πόνο του εαυτού σου ή κάποιου άλλου με την δέσμευση να προσπαθείς να τον απαλύνεις ή να τον προλαμβάνεις.” 

Το θάρρος του να είσαι συμπονετικός έγκειται στην επιθυμία σου να δεις βαθιά μέσα στη φύση και τις αιτίες του πόνου- στον εαυτό σου, τους γύρω σου και γενικότερα την ανθρώπινη ύπαρξη.»

Έτσι, λοιπόν, ήδη από τον ορισμό αντιλαμβανόμαστε πως η συμπόνοια αποτελεί μία θαρραλέα επιλογή. Σε προσκαλεί να σκύψεις με φιλική διάθεση επάνω από την πληγή. Να αναγνωρίσεις το σημείο που αιμορραγείς και αφότου το περιποιηθείς και το ανακουφίσεις από τον πόνο, να κοιτάξεις τι κρύβεται από κάτω. 

Σε αντίθεση με αυτό που συχνά τρομάζει τους ανθρώπους, το να σου δείξεις κατανόηση για ό,τι σου συμβαίνει και να το αποδεχτείς, χωρίς να σε κριτικάρεις, δε σημαίνει πως αδιαφορείς. 

Αντιθέτως! Αυτή είναι η μεγαλύτερη ένδειξη του πόσο πολύ νοιάζεσαι για εσένα. Και πόσο πραγματικά είσαι εδώ και θέλεις να σε στηρίξεις. 

Γιατί στ’ αλήθεια….πόσο σε έχει βοηθήσει μέχρι τώρα η αυτό-κριτική; 

Με το να τιμωρείς τον εαυτό σου και να τον μαστιγώνεις για ό,τι δεν έκανες «όπως θα έπρεπε» το μόνο που μπορεί να συμβεί είναι να νιώσεις άσχημα με τον εαυτό σου και η συμπεριφορά που έκανες ή δεν έκανες σύντομα να επαναληφθεί! 

Μονάχα κάνοντας μία παύση….για να πάρεις λίγη απόσταση από το γεγονός…και να κοιτάξεις με φιλική ματιά τον εαυτό σου, δείχνοντάς σου κατανόηση…θα μπορέσεις τελικά να συνειδητοποιήσεις τους λόγους που σε οδήγησαν ή σε απομάκρυναν από τη συγκεκριμένη συμπεριφορά. 

Η κατανόηση αυτή θα σου ανοίξει ένα νέο δρόμο: τη δυνατότητα να υποστηρίξεις τον εαυτό σου κατάλληλα. Να σου προσφέρεις αυτό που πραγματικά χρειάζεσαι -αφότου πρώτα δώσεις χώρο και χρόνο στον εαυτό σου για να το αναγνωρίσεις.

Αν θέλεις, λοιπόν, να κάνεις μία αλλαγή στον τρόπο που προσεγγίζεις το φαγητό….

Μία ουσιαστική και πραγματικά ωφέλιμη αλλαγή.

Τότε θα σου πρότεινα και θα σε ενθάρρυνα θερμά να αφιερώσεις λίγο χρόνο στον εαυτό σου. Να αναλογιστείς αρχικά πώς έχει λειτουργήσει μέχρι τώρα για εσένα η προσπάθειά σου για αυτό-πειθαρχία γύρω από το φαγητό. 

Σε περίπτωση που συνειδητοποιήσεις ότι δε σε έχει βοηθήσει τελικά και πολύ (ή ίσως ακριβώς το αντίθετο), πώς θα μπορούσες να ξεκινήσεις να δείχνεις λίγο μεγαλύτερη επιείκεια προς τον εαυτό σου; 

Ποια οφέλη νιώθεις πως θα μπορούσες να κερδίσεις με το να είσαι πιο συμπονετικός απέναντι στον εαυτό σου; Με ποιο μικρό βήμα θα ήθελες να κάνεις την αρχή;

Με αγάπη,

Κωνσταντίνα

Επικοινωνία με τον συντάκτη