Πως μιλάς στον εαυτό σου; – Η Βασιλεία Φουντουλάκη λέει ΄Μίλα στον εαυτό σου όπως θα μιλούσες σε ένα παιδί!’
Άτομα τα οποία μονίμως έχουν αρνητικές σκέψεις γύρω από το σώμα τους, τον εαυτό τους, την προσωπικότητα τους, καταρρακώνουν την αυτοπεποίθηση τους. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να νιώθουν και να πιστεύουν πως δεν είναι σημαντικό να χάσουν το περιττό βάρος. Επίσης, συχνά δεν τους ενδιαφέρει να προχωρήσουν και να αναπτυχθούν επαγγελματικά ή δεν τους νοιάζει η εμφάνιση.
Γενικά, δεν επιθυμούν να αισθάνονται καλύτερα, διότι έχουν ενστερνιστεί μία πεποίθηση: ΔΕΝ ΑΞΙΖΩ!
Μερικά τέτοια παραδείγματα είναι:
‘μισώ τα μπούτια μου, και τι δεν θα έκανα για να απαλλαχτώ από αυτά, μισώ την κοιλιά μου δεν μπορώ να βάλω αυτήν την μπλούζα που κάποτε έβαζα χωρίς να με ενοχλεί’
‘πάλι υπάρχει στο τραπέζι ψωμί, δεν μπορώ να αντισταθώ στο ψωμί θα το φάω όλο’
‘τελικά το έφαγα όλο είμαι ένα κινητό βόδι’ και άλλα τέτοια κοσμητικά επίθετα.
Αυτό που χρειάζεται να γίνει αντιληπτό είναι πως κανένας άνθρωπος, δεν είναι τα μπούτια του, η κοιλιά του. Είναι πολλά παραπάνω.
Ο τρόπος που σου μιλάς, έχει αντίκτυπο σε αυτό που πιστεύεις για εσένα!
Οι σκέψεις που κάνει ο άνθρωπος καθημερινά, μετατρέπονται στις πεποιθήσεις που έχει γύρω από τον εαυτό του, τον κόσμο, τους φίλους. Αυτό οδηγεί στην ανάπτυξη της προσωπικής ταυτότητας του καθένα από εμάς.
Οι πεποιθήσεις που έχει αναπτύξει γύρω από το φαγητό, οδηγεί στην συμπεριφορά του ατόμου προς αυτό και γύρω από αυτό.
“Έτσι και ξεκινήσω να τρώω αμύγδαλα θα φάω όλο το σακουλάκι”…
Μιλώντας με αυτόν τον τρόπο στον εαυτό σας σε μια καθημερινή συχνότητα, οδηγήστε στην πεποίθηση, πως δεν έχετε τον έλεγχο και τα βλέπετε όλα ή του ύψους ή του βάθους γύρω από την διατροφή, δηλαδή ή θα φάτε όλα τα αμύγδαλα ή καθόλου. Αυτό οδηγεί το αίσθημα της στέρησης. Τόσο σε άτομα που βρίσκονται σε διατροφή όσο και σε άτομα που έχουν λανθασμένη σχέση γύρω από την διατροφή. Αυτό που είναι σημαντικό να καταλάβει ο κάθε άνθρωπος, είναι πως η συγκεκριμένη πεποίθηση τον οδηγεί σε αυτή του την συμπεριφορά. Από μόνος του δεν γεννήθηκε με αυτήν την συμπεριφορά κανείς μας.
Οι λόγοι για τους οποίους πολλοί άνθρωποι δυσκολεύονται να διατηρήσουν το βάρος τους είναι πως δεν έχει πραγματοποιηθεί στις συνεδρίες με διαιτολόγο, η διατροφική εκπαίδευση. Αν υπάρχουν τέτοιες αρνητικές πεποιθήσεις, η συνεργασία με έναν ψυχολόγο θα είχε βέλτιστα αποτελέσματα με στόχο την απενοχοποίηση του ατόμου.
Επιπρόσθετα, πολλά άτομα προσλαμβάνουν περισσότερες θερμίδες από αυτές που καταναλώνουν.
Αυτό γίνεται κυρίως σε κοινωνικές εκδηλώσεις, γενέθλια, γιορτές, νυχτερινή έξοδο. Δεν γνωρίζουν πως να συμπεριφερθούν σε μια τέτοια κατάσταση, κατευθύνονται με την σκέψη ότι θα καταναλώσουν όσο περισσότερο φαγητό μπορούν λόγω της στέρησης που έχει προκληθεί στο σώμα τους. Η υπερκατανάλωση φαγητού κάνει εμφανείς τις επαναλαμβανόμενες σκέψεις:
- Δεν είμαι ικανός/ή για δίαιτα εγώ
- Πάλι έφαγα σαν αγελάδα
- Είμαι ένα τίποτα/χοντρή/ός.
Όλα αυτά, μαζί με τα αρνητικά συναισθήματα των τύψεων και των ενοχών.
Όταν μιλάει ο κάθε άνθρωπος με αυτά τα κοσμητικά επίθετα προς τον εαυτό του, το αποτέλεσμα είναι να συμπεριφέρεται όπως αυτά.
Κάθε φορά που ένας άνθρωπος λέει πως εν αξίζει θα συμπεριφέρεται σαν να μην αξίζει, και θα ελκύει καταστάσεις που θα υποδηλώνουν την χαμηλή του αξία. Αντίστοιχα, στην διατροφή! Κάθε φορά που κάποιος αναφέρει είμαι γουρούνι, θα συμπεριφέρεται σαν το συγκεκριμένο ζωάκι, και συνεπώς θα τρώει όσο αυτό.
Με το αυτομαστίγωμα και την αρνητική κριτική του εαυτού έχει καταρρακωθεί ο σεβασμός, η αυτοπεποίθηση η αξία του ίδιου του εαυτού. Μιλήστε στον εαυτό σας όπως θα μιλούσατε σε ένα παιδάκι, με βάση την ψυχολογία ένας ενήλικας θεωρείτε υγιής όταν μπορεί να διατηρήσει την ισορροπία μεταξύ του παιδιού που διατηρεί μέσα του με τον ενήλικα που δρα στην καθημερινότητα.
Αν βλέπατε ένα παιδί να δυσκολευόταν στα μαθήματα, θα το μαλώνατε γιατί είναι αργό; Επίσης αν ένα παιδάκι μονίμως έκανε λάθος διατροφικές συμπεριφορές που είχαν αντίκτυπο στην υγεία του, πως θα του φερόσασταν;
Εν κατακλείδι…
Η επιτυχία τόσο σε ένα πρόγραμμα διατροφής όσο και στην καθημερινή προσπάθεια σε οποιοδήποτε τομέα, είναι η ενθάρρυνση του εαυτού και όχι το αυτο-σαμποντάζ. Μπορεί κάποιος να πιστεύει πως δεν ακολούθησε το πρόγραμμα διατροφής του και δεν είναι άξιος. Έτσι, μονίμως κατακλύζεται από συναισθήματα αδυναμίας, καταναλώνοντας περισσότερο φαγητό. Αλλιώς, μπορεί να δει το σενάριο από την θετική πλευρα. Να αναγνωρίσει ποια ανάγκη του δεν είχε καλύψει και να δει αυτό το παραστράτημα ως ευκαιρία για μάθηση, στοχεύοντας την επόμενη φορά στην κάλυψη της ανάγκης.
Επικοινωνία με τον συντάκτη
