Το χρονικό μίας υπερφαγίας! – γράφει η Βασιλική Χύτα.
Είναι Δευτέρα. Αυτή τη φορά το έχεις αποφασίσει.
Αυτή τη φορά η δίαιτα θα δουλέψει.
ΠΡΕΠΕΙ να δουλέψει.
ΣΟΥ ΑΞΙΖΕΙ να δουλέψει.
Οι κραιπάλες και οι υπερφαγίες ανήκουν στο ένδοξό σου παρελθόν (δηλαδή το χθεσινό βράδυ που παρήγγειλες ένα burger και μία γλυκιά κρέπα – γιατί από σήμερα κομμένα αυτά)! Για πόσο κομμένα; Για πάντα κομμένα. Ή τουλάχιστον μέχρι να χάσεις όλα τα κιλά που θέλεις κομμένα ή για να γίνεις και πιο ρεαλιστής, όσο αντέξει η πειθαρχία σου κομμένα.
Δεν αντέχεις άλλο junk φαγητό. Θέλεις επιτέλους να μπεις στα παλιά σου ρούχα ή σε εκείνο το στενό τζιν που πήρες για να έχεις κίνητρο να αντέξεις την αφαγία. Στο σημείο αυτό ας βαφτίσουμε την δίαιτα, διατροφή. Έτσι δεν θα νομίζει το μυαλό σου ότι στερείται και θα νιώθεις ότι κάνεις κάτι καλό για εσένα. Εξάλλου εσύ πρώτα και πάνω απ΄ όλα, ξεκινάς δίαιτα –συγγνώμη διατροφή- για την υγεία σου.
Γιατί όλοι ξέρουμε τις επιπτώσεις των παραπανίσιων κιλών στην υγεία μας. Εντάξει, ξεκινάς και για εκείνο το στενό τζιν και για όλα εκείνα τα στενά τζιν που ποτέ δεν σου μπήκαν. Όχι δεν σε νοιάζει η γνώμη των άλλων. Αλλά όταν σε δει η θεία Τούλα πιο αδυνατισμένη από ποτέ θα ταραχτεί και δεν θα μπορεί να ξεφωνήσει ‘πάχυνες κούκλα μου, ε;’. Όλοι θα σε κοιτάζουν και θα σε ρωτούν τι έκανες. Κι εκείνος ο γκόμενος που πάντα στην έλεγε για τα κιλά σου κι ας σε γούσταρε τρελά. Ξέρεις τώρα εκείνος που σου είπε κάποτε ‘σε θέλω τόσο πολύ, σε αποδέχομαι πλήρως, ΑΛΛΑ…’. Στο ‘αλλά’ είσαι ελεύθερη να συμπληρώσεις. Είμαι σίγουρη ότι θα έχεις λίστα. Ε λοιπόν ναι, κι εκείνος θα σε δει. Και θα αναφωνήσει ‘Ω τι γυναικάρα είχα/έχω δίπλα μου. Κοίτα τι έχασα/δεν εκτιμώ’.
Κι εσένα η αξία σου ως άνθρωπος θα έχει ανέβει.
Και ξαφνικά θα έχεις αποδείξει σε όλους ποια είσαι. Όχι εκείνη η παχουλούλα με το όμορφο πρόσωπο. Δεν θα είσαι ‘για παχουλή καλή’, αλλά καλή σκέτο.
Θα είσαι πλέον αρκετή.
Θα μπεις και στο τζιν, θα ανταλλάξεις επιτέλους ρούχα και με τις κολλητές σου που η κάθε μία ζυγίζει 52 κιλά.
Θα ανήκεις κάπου. Θα είσαι φυσιολογική.
Ξεκινάς λοιπόν δίαιτα ‘για την υγεία σου’ και οπλίζεσαι με υπομονή. Τι να λέμε! Αυτή η δίαιτα θα δουλέψει. Δεν είναι η δίαιτα της φίλης, ούτε κάποια που ξεπατίκωσες από το ίντερνετ. Θα είναι μία δίαιτα μεσογειακή. Ισορροπημένη. Με τα όλα της. Ξέρεις πλέον τι είναι οι υδατάνθρακες, τι οι πρωτεϊνες και τι τα λιπαρά. Ξέρεις επίσης σε τι ποσότητα πρέπει να τα φας και πόσες ώρες χρειάζεται να απέχουν μεταξύ τους τα γεύματα. Πολύ νεράκι και κίνηση, ε; Μην την ξεχνάμε την κίνηση, καίει θερμίδες. Να είναι λέει κάτι που σου αρέσει. Χορός, περπάτημα, τρέξιμο; Δεν έχει σημασία. Θα μου πεις, προτιμάς να μείνεις για πάντα σε έναν καναπέ και αν γίνεται να σε ρουφήξει στην αγκαλιά του εις τους αιώνες των αιώνων. Αλλά ας είναι! Κίνηση χρειάζεται; Θα κινηθείς κυρία μου.
Μεγάλο πράγμα σου λέει παιδί μου η πειθαρχία.
Και να πεις ότι δεν είσαι πειθαρχημένη; ΕΣΥ; Που σε όλα είσαι πάντα πρώτη και διαβάζεις ώρες ατελείωτες; Που όλα τα έχεις σε ένα πρόγραμμα και όλα τα προλαβαίνεις; Που έκανες υπομονή για να μην αρχίσεις να ουρλιάζεις στα μούτρα εκείνης της γιαγιούλας στο λεωφορείο που χωρίς να σε ξέρει σε έπιασε και σου είπε: ‘θα ήσουν τόσο όμορφη αν αδυνάτιζες, γιατί δεν κάνεις κάτι;’. Αυτό κι αν είναι πειθαρχία. Η πειθαρχία λοιπόν. ΑΡΕΤΗ!
Ξυπνάς το πρωί, πηγαίνεις στο super market και σου ψωνίζεις τα καλύτερα. Ή τουλάχιστον έτσι πιστεύεις έχοντας αποστηθίσει κάθε διατροφική ετικέτα. Γυρνάς, σου ετοιμάζεις πρωινό βόμβα και έχεις ήδη ξεκινήσει. Σε τρεις μήνες θα σε ευχαριστείς. Σε τρεις μήνες θα είσαι μία άλλη. Σε τρεις μήνες καμία θεία, καμία γιαγιούλα και κανένας γκόμενος δεν θα έχουν ένα ‘αλλά’ να ξεστομίσουν! Μπορείς κορίτσι μου, μπορείς. Η μέρα περνάει. Λίγο βαρετό το μεσημεριανό αλλά ας είναι. Για πάντα θα κρατήσει; Όχι, βέβαια! Βγαίνεις με τους φίλους σου. Παραγγέλνεις ροζ σόδα και τους βλέπεις όλους να παραγγέλνουν ποτό. Και δεύτερο ποτό. Εσύ εκεί. ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ. Θα έχεις πάντα την απορία 52 κιλά άνθρωποι που τα βάζουν τόσα ποτά. Σε εσένα θα πήγαιναν απευθείας στα μπούτια.
Δεν πειράζει που στερείσαι.
Σε τρεις μήνες θα είσαι σαν κι αυτούς. Ας είναι! Τα παιδιά θα πάνε και για φαγητό. Ακολουθείς γιατί περνάς υπέροχα και δε θέλεις να γυρίσεις σπίτι. Το στομάχι σου γουργουρίζει λίγο, αλλά θα είσαι βράχος. Πυγμή. ΑΝΤΕΧΕΙΣ εσύ κορίτσι μου, μην τα ξαναλέμε. Παίρνεις το νεράκι σου χώνεις κι ένα καλαμάκι μέσα να μασουλάς και κοιτάς γύρω γύρω. Μην πέσει το βλέμμα σου πάνω σε κανένα ψητό και νιώσουν άβολα τα παιδιά ότι τρώνε μπροστά σου και σου χαλάνε την προσπάθεια. Οι πατάτες σου σπάνε την μύτη. Μπαίνει η μυρωδιά από τα ρουθούνια και πηγαίνει απευθείας στην καρδιά. Εκεί που ανήκει. Πυγμή. Σε περιμένει η σαλατάρα σου στο σπίτι. Θα μπορούσες να πάρεις μία σαλάτα εδώ αλλά πως ξέρεις τι έχει μέσα; Έρευνες δείχνουν ότι μία σαλάτα έξω μπορεί να έχει μέχρι και 600 θερμίδες παραπάνω από την σπιτική. Δεν παίρνεις ένα προφιτερόλ που λέει ο λόγος να το ευχαριστηθείς κιόλας; Ακούς εκεί μία σαλάτα 800 θερμίδες. Ούτε για αστείο.
Γυρνάς σπίτι…
Έχεις λίγα νεύρα. Πεινάς. Έχεις πει πολλά όχι κι είναι ήδη η πρώτη μέρα. Για πόσο ακόμα θα λες όχι; Γιατί τους αξίζει να τρώνε και σε εσένα όχι; Ανοίγεις το ψυγείο. Να πάει στα κομμάτια η σαλάτα. Θα φτιάξεις ένα τοστ. Σιγά, πόσες θερμίδες έχει ένα τοστάκι; Το τρως. Δεν χόρτασες. Αυτές ήταν οι θερμίδες της ημέρας. Αν φας άλλες θα ξεφύγεις και μετά δεν θα χάσεις γραμμάριο. Νεράκι και αγγουράκι να ξεχαστείς. Έτσι δεν λένε όλοι οι επιτυχημένοι διαιτολόγοι; Βάζεις ταινία. Το στομάχι σου διαμαρτύρεται. Δεν έχεις προσέξει ούτε μισό λεπτό της ταινίας.
Είσαι ένα κοιλιόδουλο πλάσμα που δεν ζει χωρίς φαγητό.
Σκέφτεσαι μόνο αυτό. Όλη την ημέρα σκέφτεσαι αυτό. Δεν μπορείς να ισορροπήσεις. Χάνεις το παιχνίδι κάθε φορά. Γιατί δεν μπορείς απλά να το ράψεις; Όλα αυτά τα σκέφτεσαι με το κέικ στο στόμα. Συνειδητοποιείς τι έχεις κάνει. Νιώθεις αηδία. ΤΟ ΧΑΛΑΣΕΣ. Το χάλασες ανίκανη, τα κατέστρεψες όλα. Προσπαθείς από το πρωί, είπες τόσα όχι και τώρα κοίτα. Καταστράφηκαν όλα. Σε παίρνουν τα ζουμιά. Κοιτάς την αντανάκλασή σου στο τζάμι.
ΕΙΣΑΙ ΧΟΝΤΡΗ.
Από τότε που σε θυμάσαι, είσαι έτσι. Ποτέ σου δεν τα κατάφερες κι ας κάνεις δίαιτες από τα 12 σου. Ας είναι, θα ξεκινήσεις πάλι από αύριο. Τώρα απλά ας φας. Ας το απολαύσεις. Σου αξίζει. Αλήθεια, σου αξίζει. Το θέλεις, το έχεις ανάγκη και θα το κάνεις.
Αύριο…
Αύριο θα είσαι πιο δυνατή. Αύριο και για τους επόμενους 3 μήνες θα πειθαρχήσεις. Αυτή τη φορά θα γίνει. Τώρα απλά μπορείς να φας. Είσαι ελεύθερη και σου δίνεις το περιθώριο να φας ό,τι και όσο θέλεις. Για σήμερα σου επιτρέπεις. Τρως. Ξεπαγώνεις και ψήνεις κασεροκροκέτες όσο μασουλάς τα μπισκότα που είχες κρύψει στο ντουλάπι. Βάζεις δύο τοστάκια να ψήνονται και βράζεις και μακαρόνια.
Και τρως. ΤΡΩΣ.
Τρως μέχρι να πονέσει το στομάχι σου και να ξεχάσεις γιατί πονάς.
Να ξεχάσεις πόσο δύσκολο είναι να ζεις σε έναν κόσμο που σου φωνάζει ‘ΑΔΥΝΑΤΙΣΕ’. Ξέρεις τι έφαγες; Εκείνο το ‘άντε στα κομμάτια’ που έπρεπε να έχεις πει στα 12 σου. Στη κοινωνία, στους συμμαθητές σου, στις θείες και στις τυχαίες κυριούλες στον δρόμο. Τρως το ‘είμαι όμορφη και έτσι’ που δεν είπες ποτέ. Θέλησες να φωνάξεις κι αντί για αυτό τα κατάπιες όλα μαζί με πολλούς υδατάνθρακες.
Έχεις μουδιάσει. Δεν πονάς πια. Δεν θυμάσαι καν γιατί έκλαιγες. Πάλι η αντανάκλαση σου στον καθρέφτη. Σε κοιτάζει και σου ζητάει απεγνωσμένα να σταματήσεις να την βασανίζεις. Να σταθείς για μια φορά δίπλα της κι όχι απέναντί της. Να την ακούσεις. Τα συναισθήματά της, τα θέλω της, τα όνειρα της. Δεν αντέχει άλλο. Την γονάτισες. Πρώτα με τις σκέψεις σου και μετά με τις δίαιτες. Στον κόρακα η πειθαρχία, δεν την θέλει. Προσοχή θέλει.
