Το διαφορετικό – Γράφει η Ελένη Μπουμπούκα
Με αφορμή το τελευταίο μεγάλο μου ταξίδι στο ‘χωριό μου’ όπως το αποκαλώ στην Ουρουγουάη, Punta del Diablo και την αλλαγή και προσπάθεια επαναφοράς μας σε μια νέα πραγματικότητα σκέφτηκα να μοιραστώ μαζί σου την αγάπη μου για τους διαφορετικούς ανθρώπου της ζωής μου. Πρόσφατα μια πολύ καλή μου φίλη, μετά την επιστροφή της από ένα ταξίδι μου είπε ότι συνειδητοποίησε πόσο πολύ είχε την ανάγκη να γνωρίσει καινούργιους ανθρώπους και διαφορετικούς από αυτούς που συναναστρέφεται καθημερινά.
Πήγα στην Ουρουγουάη για πολλοστή φορά στο ίδιο μέρος για να δω την οικογένεια που έχω διαλέξει εκεί.
Ακολούθησαν και δύο φίλες μου από την ζωή μου στην Ελλάδα και κατάφερα να δω τους δύο κόσμους μου να ενώνονται.
Η ζωή εκεί είναι ξέγνοιαστη, μέσα στη φύση και παρέα με πολλά σκυλιά.
Οι φίλοι μου μας υποδέχτηκαν σαν να μην είχα φύγει ποτέ 4 χρόνια πριν και κάποιους είχα να τους δω 5 χρόνια.
Αγκάλιασαν τις φίλες μου σαν να τις ήξεραν και μιλήσανε περισσότερα αγγλικά απ’ ότι θα θέλανε, και η μία φίλη μου άκουσε περισσότερα ισπανικά απ’ ότι θα ήθελε, αλλά το κάνανε γιατί είναι άνθρωποι που το διαφορετικό είναι κάτι που τους ενώνει.
Όπως είπε και ο Χόρχε Μπουκάι “Ας φανταστούμε ότι δεν υπάρχει καμιά διαφορά ανάμεσα σ’εσένα και εμένα, και πως ούτε μελλοντικά θα προκύψει κάποια. Αν είναι έτσι, τι μπορώ να σου πω που δεν ξέρεις ήδη; Τι μπορείς να μου δείξεις που να μην το έχω ήδη δει; Ποια εξέλιξη μπορείς να επιφέρεις πάνω μου; Ποια διαφορετική άποψη ζωής μπορείς να μου παρουσιάσεις, δεδομένης της προσωπικότητάς μας;”
(απόσπασμα από γράμματα στην Κλαούντια).
Κάθε μέρος, είτε είναι πόλη, χώρα ή και μπαρ είναι μια ευκαιρία να να ξανα-γνωριστείς με τον εαυτό σου, να γνωρίσεις μια διαφορετική πτυχή του, να αντιληφθείς που έχεις φτάσει και για που θα ήθελες να συνεχίσεις να πηγαίνεις.
Αυτό δεν θα μπορούσες να το κάνεις χωρίς τους ανθρώπους σου, αυτούς που έχεις διαλέξει δίπλα σου και που σε συντροφεύουν σε αυτό το ταξίδι.
Η Ουρουγουάη για εμένα είναι όπως ήταν το χωριό μας όταν ήμασταν μικρά ή το πατρικό μας τώρα που μεγαλώσαμε, αν είναι σε διαφορετική πόλη. Εκεί έμαθα και αγάπησα πολλές πτυχές του εαυτού μου και συμβάδισα με πολλούς ανθρώπους που δεν πίστευα ότι θα μπορούσα.
Δεν έχει σημασία πόσο μακριά βρίσκεται κάτι ή κάποιος, μα πως διαλέγεις εσύ να το δεχτείς στη ζωή σου.
Οι αναμνήσεις που μένουν είναι και τα εφόδια της κάθε σχέσης που αναπτύσσουμε με καποι@.
Οι οποιεσδήποτε σχέσεις μας στηρίζονται στις αναμνήσεις μας και στο πόσο μοιραζόμαστε την λάμψη μας και την διαφορετικότητά μας.
Επικοινωνία με τον συντάκτη
