Τα βιογραφικά «αστεράκια» – «Η σημερινή γενιά των κρίσεων» γράφει η Θεοδώρα Καββαδία – Ανθρωπιστική Εκπαιδευτικός & Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας
Πρόσφατα μου δώθηκε μια εξαιρετική ευκαιρία να σχεδιάσω, να οργανώσω και να παρουσιάσω ένα webinar με θέμα την αναζήτηση της επαγγελματικής ταυτότητας, σε καιρούς ανθρωπιστικής κρίσης, χρησιμοποιώντας παραδείγματα συναδέλφων που εργάζονται ως εκπαιδευτικοί, ψυχολόγοι και κοινωνικοί λειτουργοί σε αντίστοιχες δομές.
Επέλεξα λοιπόν να ερευνήσω και να αναδείξω την γενιά των σημερινών παιδιών και τα βιογραφικά τους. Εκείνα που καλούνται να βρουν τη θέση τους και τον δρόμο τους, στο σημερινό κοινωνικό σύστημα. Που έχουν πίσω τους, μόνο τις «δύσκολες» ημέρες της κρίσης του 2009 και ακόμα «δυσκολότερες» μελλοντικές μέρες. Η σημασία λοιπόν και η έννοια της «κρίσης», δηλαδή μίας κατάστασης που επιφέρει αβεβαιότητα και συναισθηματική κυρίως αστάθεια, σύμφωνα και με τον behavioral economist Caplan, είναι μία πραγματικότητα που ομολογουμένως καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής των σημερινών νέων μεταξύ 25-30 ετών. Η αδυναμία αυτή διατήρησης μια συναισθηματικής ισορροπίας, έχει παρατείνει την διαδικασία αναζήτησης της επαγγελματικής τους ταυτότητας, με αβέβαιη μετάβαση στο επόμενο στάδιο. Η βιβλιογραφία του επαγγελματικού προσανατολισμού, ονομάζει στάδιο καθιέρωσης της επαγγελματικής ταυτότητας.
Οι νέοι λοιπόν αυτοί…
Ειδικότερα εκείνοι που επέλεξαν να αφοσιωθούν και να δραστηριοποιηθούν στο σημερινό ανθρωπιστικό πεδίο δράσης, συχνά έρχονται αντιμέτωποι με συμβουλές και κριτικές για τα βιογραφικά τους.
«Έχεις κάνει πολλά και διαφορετικά πράγματα, αλλά φαίνεται ότι έχεις χάσει τον στόχο σου»
«Καλό το ψάξιμό σου, αλλά τι θα γίνει με δουλειά; Όλο στον εθελοντισμό θα είσαι;»
«Να κοιτάξεις να αποκτήσεις προϋπηρεσία στον κλάδο σου, για να έχεις ένσημα!»
Όλα αυτά λοιπόν είναι πιθανές αντιδράσεις απέναντι σε ένα βιογραφικό «αστεράκι», δηλαδή σε ένα βιογραφικό, που δείχνει ένα άτομο, που μπορεί να έχει δουλέψει σε άσχετους χώρους με την εκπαίδευση που έχει λάβει ή να συνεχίζει να δραστηριοποιείται σε τομείς που φαινομενικά δεν ταιριάζουν μεταξύ τους.
Τελικά λοιπόν ποια είναι η κατεύθυνση και οι συμβουλές που έχουν να δώσουν οι παλαιότεροι στους νέους αυτούς; Πώς τους προτρέπουν να κινηθούν, να διεκδικήσουν τα θέλω και την ταυτότητά τους; Τελικά οι σημερινοί νέοι από πού θα εμπνευστούν; Από ποια πρότυπα του παρελθόντος και του παρόντος, το οποίο και καλούνται να αποκωδικοποιήσουν και να «κατακτήσουν»;
Ανήκω σε αυτή τη γενιά.
Είμαι και εγώ «παιδί» όχι μίας, αλλά αλλεπάλληλων οικονομικών και κυρίως ανθρωπιστικών κρίσεων. Έχω και εγώ βιογραφικό «αστεράκι» και είμαι περήφανη για αυτό! Είμαι περήφανη που δεν έχω ένα «σταθερό» και «προβλέψιμο» μέλλον. Γιατί αυτό θα με κάνει έναν απρόβλεπτα, δυνατό άνθρωπο, με ενσυναίσθηση, ταπεινότητα και κυρίως με την ανάγκη απόκτησης ενός ισχυρού δικτύου ανθρώπων και συναδέλφων. Συναδέλφους που να τους εκτιμώ και να με εκτιμούν. Δεν μπορώ να βασιστώ πλέον σε λογικά επιχειρήματα με στοιχεία παρελθοντικά. Στη νέα αυτή τάξη πραγμάτων, καλούμαι να πορευτώ με άξονα την καρδιά, τα συναισθήματα και πάνω από όλα τις εργασιακές αξίες, που θέλω να πρεσβεύω σε κάθε επαγγελματική στέγη που θα βρεθώ. Ακόμα και αν χρειαστεί να δουλεύω από το σπίτι μου…
Επικοινωνία με τον συντάκτη
