«Που είναι τα παιδιά;» – Ένα απόγευμα με μία μαμά χωρίς τα παιδιά της. Γράφει η Ψυχολόγος Άννα Μαργαρά.
Μαμά – Μπαμπάς: είναι ίσοι; Και αν ναι, είναι αυτό αποδεκτό; Είναι φυσιολογικό να είναι μια μαμά με τα παιδιά της; Είναι μη φυσιολογικό να είναι χωρίς αυτά; Τι συναισθήματα μας δημιουργεί η εικόνα μιας μαμάς σε βόλτα χωρίς τα παιδιά της; Και τι συναισθήματα μας δημιουργεί η εικόνα ενός μπαμπά σε βόλτα χωρίς τα παιδιά του;
Περνώντας ένα απόγευμα με μία μαμά χωρίς τα παιδιά της μου έκανε μεγάλη εντύπωση το πόσες φορές άκουσε την ερώτηση «τα παιδιά που είναι;» ή ακόμα χειρότερα, «τα παιδιά που τα έχεις;», «με ποιόν είναι;».
Το πιο «εντυπωσιακό» είναι πως την ερώτηση στη συγκεκριμένη περίπτωση απεύθυναν γυναίκες προς γυναίκα, μαμάδες προς μαμά.
Και κάθε φορά που άκουγα την ίδια ερώτηση με το ίδιο επικριτικό / χαμογελαστό ύφος ένιωθα άσχημα που η μαμά έπρεπε να απολογηθεί επειδή δεν είναι με τα παιδιά της. Και μετά πάλι αναρωτιόμουν, μήπως είμαι υπερβολική;
Ήθελα όμως να βεβαιωθώ ότι δεν είμαι εγώ η υπερβολική αλλά όντως στους άλλους δεν φαίνεται φυσιολογικό μια μαμά να είναι χωρίς τα παιδιά της. Έτσι σκέφτηκα να ρωτήσω τον μπαμπά πόσοι τον ρώτησαν εκείνη την ημέρα «που είναι τα παιδιά» όταν τον έβλεπαν χωρίς αυτά.
Η απάντηση;
ΚΑΝΕΝΑΣ.
Ούτε ένας δεν τον ρώτησε «που είναι τα παιδιά». Γιατί; Δεν έχει τις ίδιες ευθύνες με τη μαμά; Δεν είναι και δικά του παιδιά; Δεν τους κάνει εντύπωση ένας μπαμπάς χωρίς τα παιδιά του; Είναι μια συνηθισμένη εικόνα αυτή; Είναι περισσότερο αποδεκτή;
Και τελικά η ερώτηση απευθυνόταν με ενδιαφέρον προς τα παιδιά ή με επίκριση προς τη μαμά; Δεν ξέρω στα σίγουρα.
Σίγουρα όμως πιστεύω ότι η μητρική χειραφέτηση και απενοχοποίηση δεν είναι ακόμα απολύτως αποδεκτή.
Μια μαμά είναι εργαζόμενη, μαθήτρια, φοιτήτρια, σύζυγος, φίλη, γυναίκα. Δεν σταματά να έχει πολλούς ρόλους, πολλούς εαυτούς. Άλλες μέρες είναι περισσότερο μαμά, άλλες περισσότερο γυναίκα, άλλες περισσότερο εργαζόμενη. Κι αυτό είναι ok. Πηγάζει από την ανάγκη μας για αυτοφροντίδα και η φροντίδα του εαυτού σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να δημιουργεί στο άτομο ενοχές.
Προς όλες τις μαμάδες εκεί έξω: είστε το ίδιο καλές μαμάδες όταν βγαίνετε βόλτα μαζί με τα παιδιά και χωρίς αυτά. Είστε το ίδιο φανταστικές. Δεν τα αγαπάτε λιγότερο. Δεν προσπαθείτε λιγότερο. Έχετε τα ίδια δικαιώματα με τους υπέροχους μπαμπάδες των παιδιών σας. Είστε ίσοι με ίσες ανάγκες.
Πως θα υπάρξει το ΕΜΕΙΣ αν δεν φροντίσεις το ΕΓΩ;
(Αφιερωμένο στην Π.)
Επικοινωνία με τον συντάκτη
