Άρνηση του ύπνου κατά την παιδική ηλικία – γράφει η Κοινωνιολόγος, Εγκληματολόγος – Ευτυχία Γανωτή.
Η άρνηση του ύπνου κατά την παιδική ηλικία είναι μια πολύ συνηθισμένη αιτία επίσκεψης στον παιδίατρο. Τόσο ένα μωρό που μετρά λίγους μήνες ζωής, όσο και ένα μεγαλύτερο παιδί, μπορεί να αρνηθούν τον ύπνο.
Μιλώντας για μωρά λίγων μηνών…
Είναι κατανοητό πως μπορούν διάφοροι λόγοι ανησυχίας να συντρέχουν. Για παράδειγμα:
- η δυσκολία στο διαχωρισμό της ημέρας από τη νύχτα,
- οι πόνοι στην κοιλιακή χώρα που προκαλούνται από κωλικούς,
- η οδοντοφυΐα που μπορεί να προκαλεί πόνο στο μωρό κ.α.
Κάνοντας όμως λόγο για μεγαλύτερα παιδιά…
Οι παραπάνω λόγοι δεν ευσταθούν, γεγονός που θα πρέπει να ενισχύει την αυστηρότητά μας προς τις διαθέσεις που το παιδί προσπαθεί να επιβάλλει. Είναι πολύ συνηθισμένο το παιδί να ξεσπά σε κλάματα όταν γίνεται λόγος για ύπνο ή εφόσον ζητηθεί να μπει στο κρεβάτι, εκείνο να πηγαινοέρχεται στο σαλόνι. Η διαταραχή αυτή μπορεί να οφείλεται σε αιτίες που δεν είναι πάντα εύκολο να εντοπιστούν.
Στην περίπτωση του ύπνου θα πρέπει να είμαστε ανυποχώρητοι, χωρίς να δίνονται περιθώρια διαπραγμάτευσης. Αυτό χρειάζεται να συμβεί όποιοι κι αν είναι οι λόγοι που προβάλλει το παιδί. Θα πρέπει πάντα να θυμόμαστε πως στην περίπτωση αυτή η αντίδραση δεν έχει να κάνει με τις αισθήσεις (πχ. πόνος). Επίκεντρο είναι οι διαθέσεις της στιγμής και η δυναμική των σχέσεων ανάμεσα σε παιδί και γονείς και μεταξύ των γονέων. Αν υπάρξει υποχώρηση στις διαθέσεις του παιδιού, τότε αφενός αναγνωρίζουμε την άσκηση της επιβολής του παιδιού προς τους ενήλικες και αφετέρου επικυρώνουμε την αιτία του φόβου που επικαλείται το παιδί.
Βλέποντας την πραγματικότητα με τη σκοπιά αυτή, δε θα υπάρχει κανένας ενδοιασμός στο να προστάξουμε το παιδί να παραμείνει στο δωμάτιό του μέχρι να κοιμηθεί, λέγοντάς του πως μπορεί να ξεφυλλίσει ένα βιβλίο επί παραδείγματι μέχρι να κοιμηθεί, χωρίς ωστόσο να μετακινηθεί από το κρεβάτι του. Αν το παιδί δεν υπακούσει σε αυτό και επιστρέψει στο σαλόνι, τότε θα πρέπει άμεσα να οδηγηθεί στο δωμάτιό του. Εκεί θα ήταν καλό να συζητηθούν ήρεμα οι λόγοι που κάνουν το παιδί να αντιδρά.
Αν αυτός ο διάλογος δεν κάνει ξεκάθαρους τους λόγους άρνησης του ύπνου, οι γονείς θα πρέπει να επιβάλλουν την παραμονή του παιδιού στο δωμάτιο. Σε δεύτερο χρόνο να επανέλθουν σε συζήτηση με το παιδί σχετικά με τους προβληματισμούς του.
Αυτό που συχνά καταστρέφει την τακτική αυτή, είναι η διάσταση στις απόψεις των γονέων.
Πολλές φορές ο ένας από τους δύο γονείς αρνείται να εφαρμόσει την μέθοδο αυτή σε μια προσπάθεια αποφυγής της γκρίνιας του παιδιού. Ωστόσο, όπως και σχεδόν σε κάθε περίπτωση πλην ελάχιστων εξαιρέσεων, η γνώμη που θα πρέπει να υπερισχύσει είναι εκείνη που με την αυστηρότητα θα δημιουργήσει στο παιδί το αίσθημα της ασφάλειας. Με τον τρόπο αυτό παρέχεται η ευκαιρία στους γονείς να διερευνήσουν τις αιτίες που δημιουργούν την ένταση και να τις επιλύσουν με τον καταλληλότερο τρόπο κατά περίπτωση.
Επικοινωνία με τον συντάκτη
