Αποφάσεις ζωής ή τάσεις φυγής; – Ελένη Μπουμπούκα

decision mpoumpouka

Αποφάσεις ζωής ή τάσεις φυγής; – γράφει η Ελένη Μπουμπούκα.

Έρχεται μια στιγμή που παίρνεις αποφάσεις για τον εαυτό σου και μόνο. Όταν κάνουμε μία επιλογή, θα πρέπει με βάση τα δεδομένα να την εξηγήσουμε στους γύρω μας και κάποιες φορές ακόμα και στον εαυτό μας. Αυτός, όπως και άλλοι παράγοντες είναι ο λόγος που δυσκολευόμαστε να πάρουμε αποφάσεις.

Τελικά, πρέπει να λογοδοτούμε για τα πάντα;

Οι αποφάσεις που παίρνουμε είναι όντως για εμάς ή είναι ο τρόπος μας για να αποφύγουμε καταστάσεις ή και πιο σοβαρές αποφάσεις ίσως;

Την πρώτη φορά που ταξίδεψα στην Ουρουγουάη ήταν σύμφωνα με εμένα μια απόφαση ζωής, γιατί ήταν αυτό που ήθελα εκείνη τη στιγμή και ήταν και μια από τις καλύτερες αποφάσεις που έχω πάρει. Φυσικά υπήρχαν αντικρουόμενες απόψεις από τους γύρω μου.

Μα πείτε μου πότε δεν έχουν άποψη…; Είτε το ζητήσουμε είτε όχι.

Η οικογένεια, οι φίλοι και η κοινωνία γενικότερα, βρίσκονται δίπλα μας ο καθένας με το δικό του τρόπο και με βάση τις δικές τους εμπειρίες.

Ποιός όμως θα αποφασίσει για σένα αν όχι εσύ; Ποιός θα πάρει την ευθύνη των αποφασεών σου;

Οι αποφάσεις μας είμαστε εμείς.

Ονομασέ τες όπως θέλεις, πάρ’τες για τους λόγους που εσύ θέλεις. Οι τάσεις φυγής σου μπορεί να σε οδηγήσουν σε αποφάσεις ζωής. Το ένα δεν αναιρεί το άλλο.

Την δεύτερη φορά που πήρα την απόφαση για την Ουρουγουάη ήταν εν βρασμώ, μετά από επαγγελματική απογοήτευση και καθώς εκεί είχα βρει μια οικογένεια εκεί και είχα ανθρώπους που με περιμένανε όποτε ήθελα. Έφυγα χωρίς δεύτερη σκέψη αφού μου το επιτρέψανε και οι συνθήκες. Ναι, ήταν μια απόφαση λόγω της τάσης φυγής μου, όμως ήταν και ο λόγος που τελειοποίησα την δεύτερη ξένη γλώσσα μου, που μέσω αυτού βρήκα και την επόμενη δουλειά μου όπου ταξίδευα σε όλη την Λατινική Αμερική σε μέρη που δεν πιστεύει ένας μέσος άνθρωπος ότι θα δει.

Από εκεί και πέρα οι αποφάσεις μου δεν σημαίνει ότι είναι πιο εύκολες αλλά συνειδητοποιώ ότι δεν υπάρχουν λάθος ή σωστές ή και αν υπάρχουν, θα έπρεπε να είναι με βάση τα δικά σου δεδομένα. Γιατί στο τέλος της ημέρας, ότι έρθει θα πρέπει να το αντιμετωπίσεις εσύ.

Δεν φοβάμαι, παίρνω την ευθύνη και προχωράω.

  

Επικοινωνία με τον συντάκτη