Είναι εντάξει! Κάποιες φορές είναι εντάξει να μην νιώθεις καλά, γράφει η Ευτυχία Γανωτή – Κοινωνιολόγος, Εγκληματολόγος.
Ανέκαθεν, το κοινωνικό περιβάλλον ασκούσε κριτική σε συμπεριφορές, αντιδράσεις και στάσεις αντιμετώπισης της ζωής και όσων συμβαίνουν στη διάρκειά της. Ιδιαίτερα αν η κοινωνία θεωρείται «κλειστή», μικρή, τότε ο κοινωνικός έλεγχος και η κριτική γίνεται εντονότερη κάνοντας τα άτομα που γίνονται το επίκεντρο να βιώνουν τα συναισθήματά τους πιο έντονα.
Στη σημερινή εποχή, οι γρήγοροι ρυθμοί, μας επιβαρύνουν ως άτομα με εξαιρετικά άγχη και υποχρεώσεις. Την ίδια ώρα, οι ανθρώπινες σχέσεις δοκιμάζονται, η ουσιαστική επικοινωνία χάνεται και οι άνθρωποι τελικά μένουν μόνοι. Επιπλέον, έχουν να αντιμετωπίσουν αρκετά προβλήματα, καθημερινά ή πιο σύνθετα τα οποία δεν μπορούν να επικοινωνήσουν.
Οι δύο βασικούς λόγους:
-
γιατί δεν βρίσκουν ανταπόκριση,
-
γιατί δεν υπάρχει το θάρρος της επικοινωνίας με τους οικείους.
Στο νο.2 περιλαμβάνεται το αίσθημα ντροπής ή απόρριψης που φοβάται ότι θα αντιμετωπίσει ο ομιλητής από τον πιθανό ακροατή του. Η τελευταία αυτή περίπτωση δε θα πρέπει να βαραίνει το άτομο που νιώθει ανάγκη να μιλήσει αλλά τον αποδέκτη. Εκείνος θα πρέπει συνετά και ενεργητικά να ακούσει όσα έχει να του πει το άτομο.
Αν ωστόσο κάτι τέτοιο ισχύει, τότε η οικειότητα μεταξύ των ατόμων παύει να ισχύει εξ’ ορισμού.
Το δυστυχές είναι πως η κοινωνία μας απαιτεί να δείχνουμε πάντα δυνατοί, χαμογελαστοί και ακμαίοι, ακόμη και αν αυτό δεν αντανακλά την πραγματικότητα.
Η έλλειψη καλής διάθεσης κάνει το άτομο να μοιάζει αδύναμο και κοινωνικά κατακριτέο για την συμπεριφορά που δημοσίως εκδηλώνει. Η απαίτηση αυτή, μπορεί εκτός από αβάσιμη να αποδειχθεί αρκετά επιβλαβής για την ψυχική και σωματική υγεία και αυτό διότι τα αρνητικά συναισθήματα που δεν εκφράζονται συσσωρεύονται και τελικά δεν βρίσκουν λύση.
Είναι εντάξει να μην νιώθει κανείς ευδιάθετος σε όλες τις φάσης της ζωής του και αυτό να το εκδηλώνει.
Άλλωστε θα ήταν υποκριτικό να θεωρούμε πως δεν υπάρχουν προβλήματα τα οποία μας καταβάλλουν ψυχικά σε ορισμένες φάσεις της ζωής μας.
Η ένδειξη αδυναμίας μπορεί να φανερώσει έναν δυνατό χαρακτήρα που κάμπτεται αναγνωρίζοντας το πρόβλημα, προσπαθώντας να υπερπηδήσει και να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες που παρουσιάζονται κατά την διάρκεια της ζωής.
Είναι εντάξει να κλαις. Το κλάμα αποτελεί τη θεραπεία και όχι αδυναμία.
Μέσω του κλάματος ο οργανισμός καταφέρνει να αποβάλλει μέσω των δακρύων επιβλαβείς ορμόνες την ίδια στιγμή που η ψυχή γαληνεύει. Για να αντιμετωπιστεί μια άσχημη ψυχική κατάσταση είναι σημαντικό να προηγηθεί το κλάμα.
Είναι σπουδαίο να γίνει αντιληπτό πως οι άνθρωποι έχουν το δικαίωμα να μην είναι καλά!
Αρκεί βέβαια να εξωτερικεύουν όσα νιώθουν σε ανθρώπους εμπιστοσύνης μειώνοντας το στρες που βιώνουν, επικοινωνώντας και λαμβάνοντας αποδοχή και στήριξη. Γιατί αυτό είναι το βήμα για την ανάκαμψη.
Επικοινωνία με τον συντάκτη
