Εθισμός & Αρνητική ενίσχυση – γράφει η Κοινωνιολόγος, Εγκληματολόγος Ευτυχία Γανωτή.
Ο εθισμός τόσο στην ιατρική, όσο και στην ψυχολογία, θεωρείται κάθε μορφή υποτροπιάζουσας ασθένειας του εγκεφάλου. Βασίζεται στην υποχρεωτική αναζήτηση και την χρήση εξαρτησιογόνων ουσιών, άσχετα από τις προφανείς επιβαρυντικές συνέπειες που προκαλούν στην λειτουργικότητα του ατόμου, στις συναισθηματικές μεταπτώσεις και στην υγεία του.
Σε κάθε περίπτωση, αυτό που επιβεβαιώνει την ύπαρξη εθισμού είναι το γεγονός πως…
για να παραμείνει λειτουργικό το άτομο θα πρέπει πρώτα να καταναλώσει την απαιτούμενη ουσία.
Με τον όρο αρνητική ενίσχυση
ορίζουμε την αυξημένη πιθανότητα που παρουσιάζει το άτομο να επαναλάβει την εθιστική συμπεριφορά. Η παρουσία διαφόρων συνδρόμων στέρησης επιβαρύνουν και επιταχύνουν την ανάγκη για εκδήλωση τέτοιων συμπεριφορών, συνδράμοντας στην εκδήλωση αρνητικής ενίσχυσης. Η αρνητική ενίσχυση θεωρείται ως η βασική αιτία που παρεμποδίζει τα άτομα να αντιμετωπίσουν τις εθιστικές συνέπειες κόβοντας το κάπνισμα, το αλκοόλ ή οποιαδήποτε άλλη ουσία.
Σε αρκετές περιπτώσεις εθισμού, η συμβολή ψυχολόγου ή/και ψυχιάτρου θεωρείται σημαντική και υποστηρικτική για την επίτευξη του σκοπού της απεξάρτησης. Η αρνητική ενίσχυση που επιδρά στον ψυχισμό του ατόμου κατά την διαδικασία της απεξάρτησης μπορεί να αντιμετωπιστεί με την χρήση διαφόρων φαρμακευτικών ουσιών ή μειώνοντας τις δόσεις της ουσίας μετά και την παρακολούθηση ειδικών επιστημόνων.
Το θέμα του εθισμού
ειδικά όταν αναφερόμαστε σε ουσίες και λιγότερο σε συμπεριφορές όπως επί παραδείγματι η χαρτοπαιξία, συχνά επιφέρει τον στιγματισμό του ατόμου στις μικρές ιδιαίτερα κοινωνίες. Ο στιγματισμός συχνά μπορεί να αποτελεί λόγο αρνητικής ενίσχυσης εξαιτίας του φόβου που αναπτύσσει το άτομο για τον κοινωνικό ή εργασιακό του παραγκωνισμό.
Σε κάθε περίπτωση, το άτομο θα πρέπει αν δεν μπορεί να ορθοποδήσει μόνο του ή με την βοήθεια των οικείων του να συμβουλευτεί κάποιον ειδικό σχετικά με την υγιή επανένταξή του στην κοινωνία την επαγγελματική και οικονομική του αποκατάσταση.
