Γυναίκα καριέρας ή Νοικοκυρά; – γράφει η Μαρία Απλαδά, Κειμενογράφος.
Ολυμπία ντε Γκουζ, Μαίρη Γουόλστονκράφτ, Σούζαν Μπ. Άντονι, Έμελιν Πάνκερστ, Σιμόν ντε Μποβουάρ και Μπέτι Φρίνταν είναι μόνο μερικά από τα ονόματα γυναικών που όρθωσαν το ανάστημα τους ενάντια στην καθεστηκυία τάξη της πατριαρχίας. Όραμα τους, ξεκινώντας από τον 18ο αιώνα, ένα μέλλον όπου οι γυναίκες έχουν λόγο, δεν καταπιέζονται, μορφώνονται και συμμετέχουν σε όλες τις λειτουργίες της κοινωνίας ισότιμα με τους άνδρες. Οι σημερινές κοινωνίες έχουν προχωρήσει από τότε με νόμους που υπερασπίζονται τα δικαιώματα των γυναικών όμως τα περιθώρια βελτίωσης είναι ακόμη αρκετά κυρίως ως προς τις παγιωμένες αντιλήψεις.
Παρόλα αυτά γιατί να μην αξιοποιηθούν τα ήδη υπάρχοντα κεκτημένα;
Μια γυναίκα της σημερινής εποχής μπορεί να μορφωθεί και να εργαστεί στο αντικείμενο της επιλογής της, να γίνει σπουδαία επιστήμονας, πολιτικός, στρατιωτικός, να πραγματοποιήσει οτιδήποτε ονειρεύτηκε!
Πόσο σπουδαία όμως; –σπουδαία μέχρι εκεί που δεν ξεπερνά τις δυνατότητες ενός άντρα.
Είπαμε, μπορούμε να τα καταφέρουμε όλα σαν γυναίκες αλλά ο δρόμος προς την επιτυχία δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Υπάρχουν εμπόδια με κυριότερο τον ανδρικό εγωισμό. ΑΧ αυτός ο ανδρικός εγωισμός, ενοχλεί. Μπορεί πάντα να γοητεύονται από την ευφυΐα μιας γυναίκας αλλά αν υπερβεί την δική τους ξινίζουν. Αυτή είναι μια αντίληψη επιδεχόμενη βελτίωσης όπως αναφέρθηκε παραπάνω. Η απάντηση μας συνοπτική αλλά με βαθύ νόημα: «ξύδι» και συνεχίζουμε δυναμικά και ανοδικά. Πάντοτε χρειάζονταν τα γυναικεία μυαλά αποδεδειγμένα από την ιστορία απλά δεν το παραδέχονται.
ΑΑΑ ΝΑΙ … Μην ξεχάσω και τις κακές γλώσσες του τύπου: Έφτασες 30, δεν θα παντρευτείς; Πότε θα κάνεις παιδιά; ΠΡΕΠΕΙ να νοικοκυρευτείς. Μια ζωή θα δουλεύεις; Πρέπει να βρεις κάποιον να σε αποκαταστήσει. ΟΧΙ ΟΧΙ και πάλι ΟΧΙ. Ο γάμος θα είναι μαγικός και ονειρικός όπως στα παραμύθια όταν πραγματοποιηθεί σε κατάλληλη στιγμή και με τον κατάλληλο άνθρωπο. Οτιδήποτε βεβιασμένο συμβεί επειδή το λέει μια θεία από το χωριό δεν θα έχει επιθυμητά αποτελέσματα. Με το ζόρι παντρειά δεν γίνεται. Όλες οι αποφάσεις στην ζωή μας πρέπει να λαμβάνονται από εμάς αποκλειστικότατα.
Η σημερινή κοινωνία είναι δομημένη με τρόπο κατά τον οποίο μια οικογένεια δεν αρκεί στις γυναίκες για να είναι πραγματικά ευτυχισμένες. Μέσα από ένα επάγγελμα διευρύνονται οι πνευματικοί ορίζοντες, ενισχύεται η κοινωνικοποίηση, αποφεύγεται η ρουτίνα που ζεις στους 4 τοίχους. Ας αναπολήσουμε την καραντίνα. Στην αρχή όλοι το είδαμε σαν ένα break πολύ ευχάριστο. Μετά από λίγο όμως νιώθαμε ότι δεν μας χωράει ο τόπος. Άραγε πως θα ήταν μια ζωή ολόκληρη σε «εγκλεισμό»; Ίσως εδώ σκεφτείς και πως θα μεγαλώσω τα παιδιά μου σωστά αν γυρνάω από δω κι από κει;
Η λύση βρίσκεται στο multitasking, την ικανότητα να πραγματοποιείς δραστηριότητες παράλληλα. Θέλοντας και μη έχει μπει δραστικά στις ζωές όλων μας. Τονίζω το «δραστικά» επειδή η γυναίκα εκ φύσεως θα έλεγα διαθέτει την συγκεκριμένη ικανότητα την οποία ακόμη και ασυνείδητα αξιοποιεί επιτυχώς στο έπακρο. Ακόμη και αν πολλές φορές μας κουράζει να γινόμαστε χίλια κομμάτια για την διεκπεραίωση όλων των υποχρεώσεων της ημέρας, πρέπει να παραδεχτούμε ότι η ζωή θα ήταν βαρετή χωρίς λίγο τρέξιμο σε σημείο πλήξης.
Επιπλέον μια εργαζόμενη μητέρα, προσφέρει με το εισόδημα της στην οικογένεια ένα καλύτερο βιοτικό επίπεδο και εξασφαλίζει το μέλλον στα παιδιά της ενώ παράλληλα είναι χαρούμενη για την προσφορά της προς αυτά. Ας μείνουν και μια φορά τα ρούχα ασιδέρωτα, ένας ή 1000 κόκκοι σκόνης πάνω στο έπιπλο και τι έγινε, no big deal. Άλλα είναι όσα φέρνουν την ευτυχία.
Άρα και σχετικά με το ερώτημα που τέθηκε στην αρχή γιατί να επιλέξεις ανάμεσα στα δύο και όχι και τα δύο; –Ουπς κι άλλο ερώτημα, τροφή προς σκέψη..
Το θέμα είναι πως τουλάχιστον αξίζει να το προσπαθήσεις. Θα βρεις την ισορροπία επειδή πρόκειται και στις δύο περιπτώσεις για πράγματα που αγαπάς. Τα παιδιά είναι αξιαγάπητα και η μητρότητα μια υπέροχη εμπειρία όμως η ζωή μιας νέας γυναίκας δεν πρέπει να σταματά εκεί, υπάρχει ένας ολόκληρος που την περιμένει να τον κατακτήσει.
Επικοινωνία με τον συντάκτη
