H καραντίνα ως ταξίδι – γράφει η Ελένη Μπουμπούκα.
Πως νιώθω που είμαι εδώ τώρα στην Ελλάδα σε καραντίνα, χωρίς να δουλεύω αφού όλα είναι κλειστά και μετά από την εμπειρία μου στο πλοίο σε καραντίνα; Θα σας πω. Στην αρχή το πήρα καταπληκτικά, γιατί έτσι δεν κάνουμε; Συγκρίνουμε δύσκολες εμπειρίες και βρίσκουμε πάντα κάτι χειρότερο στις άλλες απότι σαυτή που ζούμε. Εγώ αυτό κάνω. Και έτσι η εμπειρία μου στην Ελλάδα σε καραντίνα μου φάνηκε cool. Δύσκολη αλλά σαν μια νέα εμπειρία έπρεπε να τα βγάλω πέρα. Φαντάζομαι και εσείς που το ξαναζήσατε συγκρίνατε τις δύο περιόδους. Ένιωσα αστεία που μέχρι τις 9.00μμ έπρεπε να είμαι σπίτι, και φοβόμαστε μην μας πιάσουν. Όπως όταν φεύγαμε κρυφά από το σπίτι από τους γονείς μας και προσπαθούσαμε να γυρίσουμε χωρίς να μας καταλάβουν.
Νιώθεις να σε ελέγχουν;
Νιώθεις άγχος;
Και εγώ. Όλοι.
Η καραντίνα και όλη αυτή η πραγματικότητα είναι δύσκολη με πολλά εύκολα. Για εμένα είναι το roller coaster μου. Η ψυχολογία μου, η φαντασία μου όλα καλπάζουν. Τη μία στιγμή είμαι μέσα στην ενέργεια και πατάω το 6 και πάω για τρέξιμο για 5 συνεχόμενες μέρες. Τις 2 επόμενες τις ονομάζω cheat days και βλέπω Netflix και τρώω λες και τις επόμενες μέρες θα ξεκινήσει η ρουτίνα μου με τη δουλειά οπότε δεν θα έχω χρόνο για αυτά. Χα. Έφτασε ο τελικός του Next top model και είμαστε ακόμα εδώ.
Τελικά τι είναι αυτό που μας ενοχλεί σε όλα αυτά. Είμαστε εμείς και ο τρόπος που το αντιμετωπίζουμε; Είναι οι συνθήκες που μας σταματάνε από τα τόσα πράγματα που θα κάναμε; Ή μήπως είναι ο ελεύθερος χρόνος που ποτέ δεν έχουμε και τώρα δεν ξέρουμε τι να κάνουμε με αυτόν. Ακούστηκαν όροι τοξική θετικότητα, κατάθλιψη και όλα μαύρα ή άσπρα. Όλα ισχύουν αλλά το ένα δεν αναιρεί και το άλλο. Μια καραντίνα δικιά μου τα έχει όλα μέσα πάντως. Τώρα ειδικά που είμαστε και έμπειροι. Α εντάξει τώρα ξέρουμε τι να κάνουμε και τι να μην κάνουμε. Όλα όμως πρέπει να είναι επιτρεπτά. Δεν υπάρχουν πράγματα που αρνήθηκα αυτή τη φορά από τον εαυτό μου. Δεν σταμάτησα να τρώω σοκολάτα όταν ήθελα για να μην παχύνω. Δεν έκανα μόνο 5 τσιγάρα την ημέρα. Γιατί; Γιατί όταν το σώμα μου η ψυχολογία μου μου ζητάει κάτι το ακούω πλέον.
Η καραντίνα είναι ένα ακόμα ταξίδι για εμένα, μαζί με φίλους, με έρωτες, με αδέρφια, σκυλιά και χωρίς.
Χωράνε όλα σε μια καραντίνα, και τα καλά και τα κακά. Δεν είναι επανάπαυση η καραντίνα αλλά δεν είναι και ο τρόπος να ανέλθουμε οπωσδήποτε μέσα από αυτό. Για τον κάθε ένα είναι το δικό του ταξίδι και ο καθένας ταξιδεύει με τον τρόπο του.
