6 Φεβρουαρίου – Διεθνής Ημέρα Μηδενικής Ανοχής στην Κλειτοριδεκτομή – Γράφει η Κέλλυ Σεφέρου, Ψυχολόγος
Πριν μερικά χρόνια είχα γράψει ένα κείμενο για την εξάλειψη της βίας και ειδικότερα των γυναικών. Αυτό το κείμενο λανθασμένα δεν το κοινοποίησα ποτέ και έτσι κατέληξε να μείνει αποθηκευμένο σε ένα σκληρό δίσκο μου.
Αυτή η ιστορία είναι προσωπική και προφανώς δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι τα περιστατικά βίας ολοένα και αυξάνονται, αφού η κακοποίηση φαίνεται να διέπει τις ανθρώπινες σχέσεις σε ένα δραματικά τεράστιο βαθμό. Και αφού θυμήθηκα το συγκεκριμένο μου κείμενο, τελικά αποφάσισα να το εμπλουτίσω και να το δημοσιεύσω γιατί η Παγκόσμια Ημέρα κατά της Κλειτοριδεκτομής έφτασε και την γιορτάζουμε και επίσημα στις 6 Φεβρουαρίου.
I Stand Against Female Genital Mutilation
Άν ανήκεις στο ποσοστό που δεν γνωρίζει, έχε υπόψιν σου πως η κλειτοριδεκτομή είναι ο ακρωτηριασμός των εξωτερικών γεννητικών οργάνων της γυναίκας. Αποτελεί μορφή «σεξουαλικού ευνουχισμού» και υποδηλώνει την απόλυτη υποταγή στον μελλοντικό σύζυγο μιας γυναίκας.
Πρόκειται για ένα έθιμο που απαντάται κυρίως στις μουσουλμανικές χώρες της Αφρικής, χωρίς να υπάρχει καμία αναφορά στο Κοράνι. Σύμφωνα μάλιστα με στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, 150 εκατομμύρια γυναίκες στον πλανήτη έχουν υποστεί κλειτοριδεκτομή, ενώ κάθε χρόνο σημειώνονται 2 εκατομμύρια ακόμα γυναίκες σε αυτή την κυριολεκτικά βίαιη και τραγική κατάσταση.
Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών λοιπόν, κήρυξε την 6η Φεβρουαρίου ως «Παγκόσμια Ημέρα κατά της Κλειτοριδεκτομής» με σκοπό να ευαισθητοποιήσει το διεθνές κοινό και ιδιαίτερα τους Αφρικανούς για την βάρβαρη αυτή πρακτική και μη ανθρώπινη συμπεριφορά, η οποία μάλιστα εγκυμονεί πολλούς κινδύνους για την υγεία της γυναίκας.
Ευτυχώς..
Ήδη, σχεδόν όλες οι χώρες της Αφρικής έχουν ποινικοποιήσει την κλειτοριδεκτομή.
Δυστυχώς..
‘Eχω να δηλώσω πως φτάνουν πια οι Παγκόσμιες Ημέρες, αν πρωτίστως δεν κάνουμε κάτι πιο ουσιαστικό για τον γυναικείο πληθυσμό μια τέτοιου είδους ημέρα σαν και αυτή.
Η φωνή μου πρωτίστως παρατηρεί
Οι πολιτισμένες κοινωνίες του σήμερα, έχουν την τάση να γιορτάζουν διάφορα ζητήματα, για όλα τα δεινά και τα ελαττώματα τους. Μια τέτοια μέρα είναι και η 6η Φεβρουαρίου. Παγκόσμια ημέρα κατά του «σεξουαλικού ευνουχισμού» και στο άκουσμα της φράσης αυτής, έρχονται στο μυαλό μου εικόνες, ταινίες, συζητήσεις, ντοκιμαντέρ, βία, πόνος, κακοποίηση. Γυναίκες της διπλανής πόρτας.
Ναι, είμαι τυχερή! Είμαι τυχερή γιατί δεν βίωσα ποτέ μια τέτοιου είδους κακοποίηση κι ας ξέρω τι θα πει να πονάς συναισθηματικά και σωματικά. Στα επτά μου άρχισα να παρατηρώ καλύτερα. Στα είκοσι να αρνούμαι ορισμένες καταστάσεις και στα τριάντα που πλησιάζω, να απαιτώ. Απαιτώ να έρθει επιτέλους η αλλαγή. Σαν γυναίκα που σέβεται την σεξουαλική της φύση, μαζί και όλων των γυναικών της γης, σαν ένα κορίτσι που φρόντισε να ενισχύσει μέσα του το μεγαλείο της γυναικείας ύπαρξης, έχω να πω αυτό: Φτάνουν πια οι Παγκόσμιες Ημέρες.
΄Οχι άλλα θύματα
Στην προκειμένη περίπτωση χρειαζόμαστε σχολές γονέων. Χρειαζόμαστε και είναι επείγον να μαθαίνουν οι άνθρωποι πως να σέβονται, πως να αγαπούν, πως να φροντίζουν, πως να δυναμώνουν και πως να ενισχύουν την αυτοπεποίθηση του εαυτού τους αλλά και των άλλων. Να μάθουμε να ζητάμε βοήθεια λοιπόν. Να μην φοβόμαστε. Να μάθουμε να δημιουργούμε κράτη δικαίου, να μεγαλώνουμε ανθρώπους υπεύθυνους και ευαισθητοποιημένους. Να μάθουν τα παιδιά να ζουν με ενσυναίσθηση. Όχι άλλοι ατομιστές. Όχι άλλοι αδιάφοροι. Όχι άλλα θύματα.
Τελικά πόσο πολιτισμένοι είμαστε;
Συνηθίζουμε να λέμε πως είμαστε πολιτισμένοι, αν και δεν φαίνεται. Το μόνο σίγουρο είναι πως καμία πλέον δεν είναι μόνη. Και αντιστοίχως, κανένας άνδρας δεν πρέπει να αισθάνεται το ίδιο, πως είναι μόνος. Υπάρχει συλλογικό πνεύμα, προσωπικά το αισθάνομαι πολύ έντονα αυτό, κι ας απουσιάζει κατά το δοκούν η πολιτισμένη συμπεριφορά μας.
Κι αν η έκταση των φαινομένων βίας δεν μας προβληματίζει, τότε σίγουρα θα πρέπει στα αλήθεια να μας προβληματίσει το πως η κουλτούρα μας και η ανατροφή των δύο φύλων συμβάλει σε όλες αυτές τις καταστάσεις που βιώνουμε μέχρι και σήμερα. Ιδιαιτέρως στο σήμερα.
Η πατριαρχία δεν κάνει διακρίσεις
΄Εχω να σου πω πως η πατριαρχία δεν καταπιέζει μόνο τις γυναίκες, αφού και οι άνδρες καταπιέζονται εξίσου σημαντικά. Πάρε για παράδειγμα όλους αυτούς τους άνδρες και τα αγόρια που μεγάλωσαν με την πεποίθηση ότι θα πρέπει να μην δείχνουν τα συναισθήματά τους. Από την άλλη, οι γυναίκες θεωρούν λανθασμένα ανίκανους αυτούς τους άνδρες ώστε να βοηθήσουν στην σωστή ανατροφή των παιδιών τους, ενώ παράλληλα οι ίδιες μεγαλώνουν με το στερεότυπο πως δεν διαθέτουν μυαλό και δεν μπορούν να σκεφτούν στον ίδιο βαθμό με τους άνδρες τους. Κι αν σου ακούγεται υπερβολικό όλο αυτό, παραδέξου απλά πως είναι η αλήθεια, κι ας μην ισχύει ούτε στο ελάχιστο.
Θύματα και θύτες
Άν αναρωτιέσαι, θύματα και θύτες ανήκουν και στα δύο μέτωπα και αυτή η κατάσταση με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί στον διχασμό, την καταπίεση και σε μια εντελώς διαστρεβλωμένη αντίληψη των πραγμάτων.
Γι’αυτό γονείς, την προσοχή σας παρακαλώ..
Ο τρόπος που συνδράμουμε ως γονείς στην υποστήριξη του παιδιού για φροντίδα και αγάπη είναι πρωταρχικής σημασίας και αυτό γιατί για να μπορέσει στην ενήλικη ζωή να ορθοποδήσει ένας άνθρωπος θα χρειαστεί οι πρωταρχικοί δεσμοί του να είναι ισορροπημένοι. Να είναι διαμορφωμένοι με τους σημαντικούς άλλους και φυσικά να μην συγχέεται η έννοια της αγάπης ποτέ μα ποτέ με την βία.
Ούτε με τριαντάφυλλο! Καλά κατάλαβες, τις γυναίκες δεν τις πληγώνουμε ούτε με τριαντάφυλλο και μάλιστα καμία. Γιατί όσο ορισμένοι καταφέρνουν ακόμα να ξεγλιστράνε με τις κακόβουλες συμπεριφορές τους, κάποιες άλλες γίνονται ασπίδα για να κρατήσουν την υπερηφάνεια τους ψηλά. Και ύστερα, αν χρειαστεί, με ακόμη περισσότερη υπερηφάνεια γίνονται λάβα για να δουν όλη την οικουμένη να φλέγεται.
Επικοινωνία με τον συντάκτη
