Παιδική σεξουαλική κακοποίηση: Ο αντίκτυπος στην ενήλικη ζωή των θυμάτων. Της Ευτυχίας Γανωτή, Κοινωνιολόγος-Εγκληματολόγος.
Θεωρώ σημαντικό ξεκινώντας ένα κείμενο που αφορά ένα τόσο ζωτικής σημασίας κείμενο να ορίσω την σεξουαλική κακοποίηση.
Στην εγκληματολογία…
Ως παιδική σεξουαλική κακοποίηση ορίζεται:
Η συμμετοχή ανηλίκου σε πάσης φύσεως δραστηριότητες σεξουαλικού περιεχομένου με την εμπλοκή και την προτροπή ενήλικα ή άλλου μεγαλύτερου ατόμου που προκαλούν γενετήσια προσβολή και για τις οποίες το ανήλικο δεν έχει πλήρη συνείδηση, δεν κατανοεί και έτσι δεν είναι σε θέση να συναινέσει ή να θεωρηθεί αναπτυξιακά διατεθειμένο.
Τα ειδησεογραφικά δελτία των ημερών πληθαίνουν για ζητήματα που αφορούν την σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκων.
Ο όρος «παιδική σεξουαλική κακοποίηση» περιλαμβάνει όχι μόνο την κακοποίηση αλλά και την παρενόχληση. Η σεξουαλική κακοποίηση παιδιών είναι ένα ευαίσθητο θέμα που ανησυχεί πολλούς γονείς, καθότι οι παράγοντες επιρροής των παιδιών ολοένα και πληθαίνουν. Οι προσλαμβάνουσες που έχουν τα παιδιά της νέας εποχής δεν σταματούν στα πλαίσια του σχολικού περιβάλλοντος, όπως συνέβαινε λίγες δεκαετίες πριν.
Η σεξουαλική κακοποίηση επιστημονικά δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί από έναν και μόνο κλάδο. Απαιτείται διεπιστημονικότητα για να επιτευχθεί το κατάλληλο αποτέλεσμα. Είναι σαφές πως η αποφυγή της σεξουαλικής κακοποίησης συνδέεται άμεσα με την προφύλαξη του παιδιού, ώστε αυτό να γίνει ένας ολοκληρωμένος ενήλικας.
Ο βιασμός αν και με την κατάλληλη βοήθεια από ειδικούς επιστήμονες μπορεί να ξεπεραστεί. Δυστυχώς ωστόσο, ποτέ δεν θα πάψει να αποτελεί κομμάτι της ζωής του παιδιού και να το ακολουθεί ισόβια.
Ως ενήλικες τα άτομα που έχουν υποστεί σεξουαλική κακοποίηση ακόμη και μια φορά κατά την παιδική ηλικία, στην ενήλικη ζωή τους είναι σχεδόν αναμενόμενο να παρουσιάσουν προβληματικές διαπροσωπικές σχέσεις ή άλλου είδους σεξουαλικά προβλήματα. Σε πιο δύσκολες περιπτώσεις, κατά τις οποίες ο βιασμός ήταν επαναλαμβανόμενος, τα άτομα αυτά μπορούν να είναι επιρρεπή σε εθισμούς ή να εκδηλώσουν αυτοκτονικές τάσεις.
Πολύ συνειδητά σε σχέση με τις λέξεις που θα χρησιμοποιήσω θα προσπαθήσω να σας κάνω κατανοητή τη διαδικασία που ακολουθείται για να γαληνέψει, όσο γίνεται, η ψυχή των ανηλίκων κατόπιν της σεξουαλικής τους κακοποίησης.
Ως άνθρωποι και επιστήμονες, εγκληματολόγοι, παιδοψυχολόγοι κ.α. δεν είμαστε σε θέση να διαγράψουμε το περιστατικό από την μνήμη. Σε τέτοιες περιπτώσεις, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε για αυτού του είδους τα αποτρόπαια εγκλήματα σε βάρος των παιδικών ψυχών, είναι να εξασφαλίσουμε τις συνθήκες εκείνες μέσω «διορθωτικών κινήσεων». Στόχος τους να βοηθήσουν στην επεξεργασία του γεγονότος από το παιδί. Έτσι, το ανήλικο μετά το σοκ να μπορέσει ομαλά να συνειδητοποιήσει και να επεξεργαστεί/διαχειριστεί αυτό που του συνέβη. Το ανήλικο είναι εκείνο που θα πρέπει να νικήσει τους δαίμονές του. Χρειάζεται να πολεμήσει εναντίον τους μόλις καταφέρει να εντοπίσει ποιοι είναι αυτοί.
Εδώ βρίσκει εφαρμογή «ο κανόνας του τούνελ».
Όπως το τρένο πρέπει να περάσει μέσα από το σκοτεινό τούνελ διότι αν αυτό δεν συμβεί θα υπάρξει εκτροχιασμός, έτσι και το άτομο πρέπει να βιώσει τα άσχημα συναισθήματα αντιμετωπίζοντάς τα για να μπορέσει να τα ξεπεράσει.
Σημάδια όπως:
-
η κακή υγιεινή του παιδιού
-
σεξουαλική συμπεριφορά που δεν αρμόζει με την ηλικία του παιδιού
-
απομόνωση
-
ζωγραφιές με τονισμένα τα σημεία των γεννητικών οργάνων
-
επιθετικότητα
-
φοβία για συγκεκριμένα άτομα ή χώρους
-
άγχος και άρνηση
θα πρέπει να κάνουν τους οικείους να θορυβηθούν και να συμπαρασταθούν στο παιδί.
Δυστυχώς, σε περιστατικά κακοποίησης μόνο η αγάπη δεν επαρκεί…
Χρειάζεται η φροντίδα διαφορετικών επιστημόνων για να μπορέσει ένα κομμάτι της ταυτότητας του ατόμου να πάψει να καθορίζει όλη την πορεία της μετέπειτα ζωής
Επικοινωνία με τον συντάκτη
