Η σημασία και ο ρόλος της «ταύτισης»…στον απόηχο του #metoo – της Θεοδώρας Καββαδία – Ανθρωπιστική Εκπαιδευτικός και Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας
Στον απόηχο των ημερών μας, παρακολουθώντας προσεχτικά τις καταθέσεις όλων αυτών των δημοφιλών γυναικών που βίωσαν σεξουαλική παρενόχληση, με βοήθησαν να ζήσω και εγώ ως θεατής, μια πρωτόγνωρη εμπειρία, που εύχομαι να σας αγγίξει και ακόμη περισσότερο να σας «ξεκλειδώσει».
Οι καταθέσεις λοιπόν των γυναικών αυτών μου κέντρισαν προφανώς το ενδιαφέρον.
Με έκαναν να προσέξω τις εκφράσεις των προσώπων τους, τις κινήσεις των χεριών τους, την επιλογή των ρούχων και του επιτηδευμένου styling τους γενικότερα. Γεμίζοντας με αρχικά με ένα παράξενο συναίσθημα αποστροφής. Όμως, όταν το επεξεργαζόμουν λογικά , δεν είχε βάση ή επιχειρήματα. Μία άρνηση θα έλεγα, στο να δεχτώ, αποδεχτώ, να πιστέψω τα λεγόμενα και τα κίνητρα τους.
Συνεχίζοντας να ακούω προσεχτικά τις καταθέσεις αυτές, παρά το ότι δεν έχω «κακοποιηθεί σεξουαλικά», ανασύρθηκαν εικόνες από πρώην εργασιακά και ακαδημαϊκά περιβάλλοντα.
Ανδρικές φιγούρες σε θέσεις ισχύος που με έχουν υποτιμήσει λεκτικά και μη λεκτικά. Για την ηλικία μου, το ντύσιμό μου, την επιλογή των σπουδών μου, τον τρόπο έκφρασης και ομιλίας μου.
Άρχισα λοιπόν να «ταυτίζομαι» με τις καταθέσεις αυτές. Πηγαίνοντάς το ένα βήμα παρακάτω, ανέσυρα και εικόνες του ίδιου μου του εαυτού. Να έχω π.χ. κοιτάξει/σκεφτεί επικριτικά γυναίκες με κοντές φούστες και ανοιχτό ντεκολτέ ή γυναίκες που επέλεξαν να μην σπουδάσουν στο πανεπιστήμιο ή γυναίκες που εκδηλώνουν τον θυμό τους βρίζοντας, γυναίκες που μεγαλώνουν παιδιά μόνες τους, γυναίκες που κάνουν εφήμερες σχέσεις και άλλες πολλές «κατηγορίες» γυναικών, με τις οποίες δεν νιώθω να «ταυτίζομαι».
Αν λοιπόν ήθελα και εγώ να χρησιμοποιήσω το συμβολοποιημένο πλέον #meetoo…
Τι θα σήμαινε πραγματικά για εμένα;
Σε ποια ομάδα γυναικών νιώθω να ανήκω και σε ποια ανήκω πραγματικά;
Πώς αναπαράγω και εγώ τις νόρμες και τα κοινωνικά στερεότυπα αποκλεισμού, σεξισμού και υποτίμησης του γυναικείου φύλου στις καθημερινές συναναστροφές μου;
Τελικά γιατί επέλεξα ως προορισμό και λειτούργημα την ιδιότητα του συμβούλου;
Πως έχω βοηθηθεί στην εξάλειψη των διακρίσεων αυτών, μέσα από αυτό;
Κάπως έτσι «αποστομώθηκα» ή μάλλον βρήκα λαλιά και διέξοδο. Για μία ακόμη φορά μέσα στα δικά μου καταπιεσμένα συναισθήματα και βιώματα. Συνειδητοποίησα για μία ακόμη φορά την αξία της «ταύτισης», ως ενός ζωτικού και λυτρωτικού μηχανισμού που μας βοηθά. Όχι μόνο στη δημιουργία σχέσεων, στο λεγόμενο «αίσθημα του ανήκειν».
Αλλά μέσα από τη ταύτιση, το άτομο μπορεί να διακρίνει ταυτόχρονα την μοναδικότητα αλλά και την αξία του μέσα στο κοινωνικό σύνολο.
Τη θεραπεία του, μέσα από το καθρέφτισμά του στους γύρω του. Την μετουσίωση του εσωτερικού εγκλωβισμού σε ελευθερία και ανακούφιση, μέσα από το μοίρασμα και την εξομολόγηση.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ και μόνο ευγνωμοσύνη.
Χωρίς δεύτερες σκέψεις. Για κάθε κατάθεση γυναικείας ψυχής, είτε επώνυμα είτε ανώνυμα, είτε λεκτικά. Είτε με ένα βλέμμα, ένα άγγιγμα, ένα χαμόγελο, μία στιγμή σιωπής…
Επικοινωνία με τον συντάκτη
