Θανατοφοβία: Ποιος δεν φοβάται τον θάνατο;! Τι είναι; Που οφείλεται; – της Ευτυχία Γανωτή – Κοινωνιολόγος, Εγκληματολόγος.
Ως θάνατο βιολογικά, ορίζουμε την αμετάκλητη παύση της λειτουργίας των ζωτικών οργάνων του ατόμου. Αφορά στο τελικό στάδιο της εγκόσμιας, τουλάχιστον, ζωής. Ο θάνατος μπορεί να επέλθει με ποικίλους τρόπους, Λόγω ασθένειας, γήρατος ή τραύματος συμπεριλαμβανομένης της αυτοκτονίας. Ως φαινόμενο στο οποίο ο άνθρωπος ακόμη δεν έχει καταφέρει να απαντήσει με σαφήνεια πλήρως, έχει και διάφορες ψυχολογικές πλευρές. Αυτές μπορούν να επηρεάσουν το άτομο σε ένταση που να χρειάζεται παρέμβαση από ειδικούς για να αντιμετωπιστεί.
Το άγνωστο που φέρει ο θάνατος μαζί του σε πολλούς μπορεί να προκαλέσει ανεξέλεγκτο φόβο.
Συχνά, παρεμποδίζει την καθημερινότητά τους, τη δουλεία τους ή οποιαδήποτε άλλη δράση τους. Το φαινόμενο αυτό ονομάζεται «θανατοφοβία». Αγγίζει τα όρια της εμμονής, είναι δηλαδή κάτι περισσότερο από έναν απλό φόβο που μπορεί να εκδηλωθεί μπροστά στο άγνωστο.
Θανατοφοβία:
Ο άνθρωπος που υποφέρει από θανατοφοβία, έχει μεγεθυμένο το συναίσθημα αυτό του φόβου και αισθάνεται πως κινδυνεύει να πεθάνει ανά πάσα στιγμή της ζωής του. Για τον λόγο αυτό αποφεύγει να απομακρύνεται από το οικείο του περιβάλλον. Συχνά νιώθει αναίτια δυσφορία, σωματικούς πόνους ή άλλα συμπτώματα που ουσιαστικά δεν έχουν παθολογική βάση. Επίσης, αποφεύγει να γυμνάζεται ή ακόμη και να εργάζεται από ανασφάλεια πως αυτές οι δράσεις μπορούν να του κοστίσουν τη ζωή.
Η πραγματικότητα αυτή αποτελεί τροχοπέδη για το άτομο που ουσιαστικά νοσεί ψυχολογικά.
Είναι σαφές πως τα θύματα αυτής της νόσου…
δεν είναι σε θέση να συμμετέχουν σε επικήδειες τελετουργίες ή να μιλούν για τον θάνατο. Το ίδιο το άτομο ή οι οικείοι θα πρέπει να θορυβηθούν αν παρατηρηθούν συμπτώματα έντονου άγχους, αντικοινωνικότητας, διάχυτο αίσθημα κατάθλιψης που επιμένει πάνω από έξι μήνες, εφίδρωση, πανικός ή ζάλη όταν έρχεται στο προσκήνιο ο θάνατος.
Τα δεδομένα σύμφωνα με τους επιστήμονες είναι επιβαρυντικά εξαιτίας του ότι πλέον, με την έλευση του κορονοϊού, ολοένα και περισσότεροι είναι οι θάνατοι που σημειώνονται σχετικά αιφνίδια.
Σε περιόδους μεγάλων κρίσεων, όπως αυτή που βιώνουμε, ο φόβος αποτελεί κοινωνική και συλλογική κατάσταση.
Ο εγκλεισμός που έχει τη βάση του στην αρχή «μένουμε ασφαλείς», εντείνει το αίσθημα ανασφάλειας και παροδικότητας της ανθρώπινης ύπαρξης.
Δημιουργείται έτσι πρόσφορο έδαφος βοηθώντας στο αναδυθούν προβλήματα, όπως η θανατοφοβία και η έντονη αβεβαιότητα. Με τον τρόπο αυτό, ο φόβος ενισχύεται χειραγωγώντας άτομα και ολόκληρες κοινωνίες, καθώς οι φοβισμένοι πολίτες μετατρέπονται εύκολα σε υποχείρια των εξουσιαστών, υπακούοντας στις επιταγές που επιβάλλονται από το κράτος.
Επικοινωνία με τον συντάκτη
