Τα τροχαία ατυχήματα ως κοινωνικό πρόβλημα – γράφει η Ευτυχία Γανωτή – Κοινωνιολόγος, Εγκληματολόγος.
Ο διαμοιρασμός των αγαθών όπως είναι σαφές δεν είναι όμοιος για όλους τους ανθρώπους. Από κάποιους λείπουν τα βασικά αγαθά για την διαβίωση όπως η τροφή, το καθαρό νερό ή η στέγη. Άλλους τους ταλαιπωρούν διαφορετικά προβλήματα κοινωνικής φύσης όπως η βία, τα ναρκωτικά ή η επιδίωξη ανώτερων στόχων όπως ο πλούτος ή ο καταναλωτισμός. Ιδιαίτερα στα μεγάλα αστικά κέντρα, τα φαινόμενα αυτά είναι συνηθισμένα τόσο που τείνουν να μένουν απαρατήρητα εφόσον πια δεν προκαλούν ουδεμία εντύπωση στα μέλη των κοινωνιών. Άλλωστε, οι ρυθμοί της ζωής είναι τόσο έντονοι και απαιτητικοί που δεν αφήνουν περιθώριο ενδιαφέροντος για το κοινωνικό γίγνεσθαι. Η γοργή ζωή μας πια αποτυπώνεται στις διατροφικές συνήθειες, στις ώρες και στις μορφές εργασίας που έχουν αναπροσαρμοστεί σύμφωνα με τις νέες ανάγκες, στις τεχνολογίες που πασχίζουν να δώσουν λύση στα σύγχρονα ζητήματα, ακόμη και στον τρόπο που οδηγούμε.
Σε σχέση με την οδική κυκλοφορία…
Τα ποσά που επενδύονται καθημερινά σε οχήματα, διακίνηση προϊόντων, αυτοκινητοδρόμους, συστήματα ρύθμισης και παρακολούθησης της κυκλοφορίας είναι πραγματικά υπέρογκα. Ωστόσο, όλα αυτά ενέχουν το κόστος των τροχαίων ατυχημάτων. Δηλαδή της ανθρώπινης απώλειας ιδίως νεαρών ηλικιακά ατόμων και των υλικών ζημιών που έχει ως συνέπεια ένα τροχαίο.
Ένα τροχαίο ατύχημα είναι αποτέλεσμα πολλών παραγόντων. Αυτοί εμπλέκουν τον οδηγό, την κατάσταση του οδικού δικτύου και την ορθή συντήρηση του οχήματος. Παρά το γεγονός πως πια όλοι, πεζοί και οδηγοί, μπορούν να έχουν πρόσβαση και γνώση του Κ.Ο.Κ, τα ατυχήματα μόνο μικρή μείωση παρουσιάζουν. Αυτό οφείλεται αφενός στο ότι οι μεν πεζοί θεωρούν πως μπορούν να κυκλοφορούν κατά βούληση και από οποιαδήποτε πλευρά της οδού επιθυμούν παραβιάζοντας σηματοδότηση και διαβάσεις. Την ίδια στιγμή που οι δε οδηγοί, ειδικά στην Ελλάδα, θεωρούν πως είναι άτρωτοι, άξιοι να αντιμετωπίσουν κάθε περίσταση ενώ παράλληλα η αμυντική οδήγηση – η πρόβλεψη δηλαδή του λάθους άλλων χρηστών της οδού – για πολλούς παραμένει άγνωστος όρος.
Για κάθε κατηγορία θα πρέπει να αναφερθεί πως το τροχαίο διακρίνεται σε τρία σημεία:
1. Πριν το ατύχημα
- Βελτίωση οδικών δικτύων και φροντίδα των οχημάτων ώστε να παραμένουν ασφαλή
- Σωστή αστυνόμευση, σηματοδότηση και υπακοή σε αυτά
- Ανάπτυξη αισθήματος ευθύνης και εκπαίδευση στους οδηγούς (χρήση κράνους ή ζώνης, αποφυγή αλκοόλ, εφαρμογή ορίων ταχύτητας , τήρηση προτεραιοτήτων και αμυντική οδήγηση κ.α.)
2. Κατά την διάρκεια του ατυχήματος
- Ενίσχυση της αντίληψης με σκοπό την καλύτερη προφύλαξη και επίτευξη όσο το δυνατό μικρότερης σωματικής βλάβης
- Γνώση παροχής πρώτων βοηθειών
3. Μετά το ατύχημα
- Εύκολη πρόσβαση οχημάτων βοήθειας.
Εν κατακλείδι και με δεδομένο ότι τα τροχαία ατυχήματα είναι ένας από τους κύριους λόγους θνητότητας και μόνιμων αναπηριών σε ανεπτυγμένες και αναπτυσσόμενες χώρες, θα πρέπει να εφαρμοστούν πολιτικές πρόληψης. Όπως είναι η εκπαίδευση στην κυκλοφοριακή αγωγή και την οδική ασφάλεια. Επιπλέον, θα πρέπει να τονιστεί η ανάγκη σφυρηλάτησης των χαρακτηριστικών του ατόμου που θα αντικατοπτρίζουν την πολιτισμένη συμπεριφορά και στον τρόπο οδήγησης. Ο στόχος είναι το άτομο να δρα υπεύθυνα και συνειδητά.
Η υπερεκτίμηση των ικανοτήτων του οδηγού ή και του οχήματος συχνά είναι βασικός λόγος εμπλοκής σε ατύχημα.
Τέλος, η κρατική μέριμνα για ασφαλή οδικά δίκτυα και εκμετάλλευση της φορολογίας για τον σκοπό αυτό δε θα πρέπει να παραλείπεται.
Επικοινωνία με τον συντάκτη
