Απώλεια: Ο σοφότερος δάσκαλος της ζωής σου… γράφει ο Νικόλαος Βόπης.
Ένεκα των ημερών, είδαμε εκατοντάδες φωτογραφίες της Μάνας με Μ κεφαλαίο. Μιλάω φυσικά για τη Μάγδα Φύσσα, οι αγώνες της οποίας έπειτα από επτά χρόνια από την απώλεια του Παύλου της, δικαιώθηκαν.
Η Κυρία Μάγδα ήταν η αφορμή για να γραφτεί αυτό το άρθρο. Ήταν το έναυσμα για να μπούμε σε μία διαδικασία κατανόησης του πως μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την απώλεια με ό,τι αυτή συνεπάγεται στις ζωές των ανθρώπων. Πάμε λοιπόν…
Είναι γνωστό τοις πάσι πως κανένας δεν πρόκειται να ξεφύγει από αυτό που αποκαλούμε θάνατο. Ωστόσο, από τις πρώτες μας στιγμές στον κόσμο το περιβάλλον γύρω μας, μας μαθαίνει να κρατάμε αποστάσεις από αυτό το “φαινόμενο” και σε αρκετές των περιπτώσεων να εθελοτυφλούμε απέναντι σε αυτό. Εδώ λοιπόν έγκειται το πρώτο παράδοξο.
Για ποιο λόγο οι άνθρωποι κρατούν αποστάσεις από τον θάνατο;
Γιατί δεν θέλουν να μάθουν πως να τον διαχειρίζονται για να είναι προετοιμασμένοι για όταν συμβεί κάτι που όλοι απεύχονται;
Η απάντηση είναι πολύ απλή.
Γιατί είναι από τα σημαντικότερα πράγματα στη ζωή για το οποίο δεν υπάρχει manual.
Δεν πρόκειται ποτέ να καταφέρει κάποιος να εκπαιδευτεί σε αυτό και να αποκτήσει όλα όσα χρειάζεται για να μετριάσει τον πόνο και τη θλίψη του όταν ένα τέτοιο συμβάν έρθει. Με αυτό το συμβάν έρχεται πιο κοντά μόνο όταν το βιώσεις. Μόνο όταν σου συμβεί θα μάθεις πως μπορείς να το διαχειρίζεται και πως είναι να ζεις με αυτό. Ωστόσο, κάποια κλειδιά που μπορούν να σου κάνουν το δρόμο πιο ομαλό υπάρχουν.
Ας ξεκινήσουμε από το βασικότερο. Ο θάνατος είναι μέρος της ζωής.
Εάν δεν υπήρχε η απώλεια δεν θα υπήρχε και η ζωή όπως τη γνωρίζουμε.
Είναι αναπόσπαστο κομμάτι της, φίλοι καλοί, αδερφικοί, που πορεύονται μαζί και συνεχίσουν να το κάνουν. Γιατί; Because that’s life όπως μου είπε κάποτε ο διευθυντής του τμήματος αυτοκτονιών στο Λος Άντζελες. Έτσι είναι η ζωή και πως να την αλλάξεις που λέει και το άσμα…
Παρ’ όλα αυτά, κάθε άνθρωπος όταν βιώνει μία τέτοια κατάσταση, όπως είναι φυσιολογικό, τη διαχειρίζεται με το δικό του τρόπο, βασιζόμενος σε κάποια ένστικτα και σε κάποιες υποσυνείδητες σκέψεις. Πιο συγκεκριμένα, τι σημαίνει αυτό. Το πως αντιμετωπίζουμε την απώλεια συνδέεται με τις αυθαίρετες ερμηνείες του εγωισμού μας. Δηλαδή; Δηλαδή ανάλογα με το πως νιώθουμε για εμάς θα αντιμετωπίσουμε την απώλεια είτε ως κακή τύχη/μοίρα είτε ως μία κατάσταση απ’ την οποία θα ζοριστούμε πολύ αλλά θα βγούμε πιο δυνατοί.
Ο Νίτσε, πολύ όμορφα είχε τοποθετηθεί σε αυτό το κομμάτι λέγοντας πως οι άνθρωποι θα έπρεπε να αντιμετωπίζουν τον θάνατο σαν ένα βιβλίο που αποτελείται από πολλούς τόμους. Για να μπορέσεις να αποκτήσεις μία ολοκληρωμένη άποψη γι’ αυτό το βιβλίο θα πρέπει να διαβάσεις όλους τους τόμους του.
Στην αντίπερα όχθη, ο Βίκτορ Φρανκλ, στο βιβλίο “Το νόημα της ζωής” αναφέρεται στην απώλεια ως το πεπρωμένο των ανθρώπων και πως μέσα από αυτή όλοι μας διαμορφώνουμε μία βαθύτερη και πιο ουσιαστική άποψη για τη ζωή. Και για να ξεκαθαρίσω κάτι σε αυτό το σημείο. Απώλεια δεν είναι μόνο ο θάνατος. Είναι και ένας χωρισμός, φιλικός ή ερωτικός. Όποια και να είναι η απώλειά μας αυτό που δεν μπορούμε να χάσουμε είναι ο εαυτός μας.
Ποιο είναι το μυστικό;
Να μην θέλουμε να νικάμε πάντα!
Ο καλύτερος τρόπος για να νικήσεις είναι να μην θες πάντα να νικάς λέει ο Ντίκενς…
Και αυτό σημαίνει: Το να θες να ξεπεράσεις γρήγορα μία δύσκολη κατάσταση και να βγεις νικητής μέσα από αυτή μόνο θετικά αποτελέσματα δεν θα αποφέρει. Πάρε το χρόνο σου. Μάθε μέσα από αυτό το συμβάν. Ο μοναδικός τρόπος για να φύγεις από αυτή την κατάσταση είναι το να δεις τα θετικά της όσο παράδοξο κι αν ακούγεται. Όλα είναι θέμα επιλογών. Στο τέλος της ημέρας όλοι μας επιλέγουμε αν είμαστε ευτυχισμένοι ή δυστυχισμένοι παρά τα όσα έχουν συμβεί. Είναι επιλογή μας το πότε θα ξεπεράσουμε μία κατάσταση αρκεί να μάθουμε να μην βιαζόμαστε να την αφήσουμε πίσω μας.
