Ελπίδα – η Νάντια Σπαθοπούλου γράφει για την αξία της αισιόδοξης τοποθέτησης στη ζωή!
Η ελπίδα δεν είναι μόνο συναίσθημα αλλά και τρόπος σκέψης!
Μπορεί να φανεί ιδιαίτερα χρήσιμη σε αυτό το δύσκολο καιρό που περνάει όλη η ανθρωπότητα αλλά και όχι μόνο.
Επηρεάζει την παραγωγικότητα, την ευτυχία και τα επίπεδα του στρες. Οι άνθρωποι που έχουν την ελπίδα στη ζωή τους ξέρουν ότι θα υπάρξουν εμπόδια. Πιστεύουν ότι δεν υπάρχει μόνο ένας τρόπος για να επιτύχουμε κάποιο στόχο και ότι μπορούν να ασκήσουν κάποιο έλεγχο στο πώς εξελίσσονται τα πράγματα για αυτούς.
Όταν υπάρχει στρες, έχουν την ικανότητα να σκεφτούν ιδέες για το πώς να αντιμετωπίσουν αυτό που συμβαίνει αποτελεσματικά και είναι πιθανότερο να τα καταφέρουν. Σε αντίθεση, τα άτομα που δεν τρέφουν ελπίδες έχουν την τάση να κολλάνε περισσότερο σε δυσκολίες, να αποφεύγουν να αντιμετωπίσουν αυτά που συμβαίνουν και να μη μαθαίνουν από τα λάθη του παρελθόντος.
Η ελπίδα είναι μια διαδικασία που αποτελείται από τρία στοιχεία.
- Το πρώτο είναι οι στόχοι που έχουμε στη ζωή και που είναι σημαντικοί για εμάς.
- Το δεύτερο είναι η αίσθηση ότι έχουμε την ικανότητα να πετύχουμε πράγματα.
- Το τρίτο είναι να κατανοήσουμε και να αναγνωρίσουμε ότι συχνά υπάρχουν διάφοροι δρόμοι που οδηγούν στην επίτευξη των στόχων μας και ότι αυτοί μπορεί να περιλαμβάνουν και κάποια εμπόδια.
Τα καλά νέα είναι ότι μπορούμε να μάθουμε να ελπίζουμε και να εξασκηθούμε σε αυτό:
Εστιάζοντας την προσοχή μας σε αυτά που συμβαίνουν στο εδώ και στο τώρα και απολαμβάνοντας τα.
Με το να παρατηρούμε και να κάνουμε μία παύση για να ζήσουμε τη στιγμή. Όπως για παράδειγμα τη ζεστασιά του ήλιου πάνω στο πρόσωπό μας ή τη φωνή αγαπημένου μας προσώπου όταν μας μιλάει ή τις ευχάριστες αναμνήσεις που μας ξυπνάει μια φωτογραφία. Αυτό μπορεί να ενισχυθεί ακόμα παραπάνω αν εξασκούμε την ευγνωμοσύνη. Η ευγνωμοσύνη με τη σειρά της μας βοηθά να δώσουμε σημασία σε αυτά για τα οποία χαιρόμαστε που υπάρχουν. Αυτό θα λειτουργήσει σωστά αν το κάνουμε τακτικά και ιδανικά καθημερινά. Το να βρίσκουμε ομορφιά ακόμα και στα πιο μικρά και απλά πράγματα μπορεί να γεννήσει μέσα μας την ελπίδα.
Θέτοντας στόχους.
Αυτό θα βοηθήσει στο να έχουμε έναν οδηγό για το προς τα που θέλουμε να κινηθούμε στη ζωή. Όσο πιο συγκεκριμένοι και σαφείς οι στόχοι που θα βάλουμε, τόσο πιο πιθανό είναι να τους πραγματοποιήσουμε. Αφού ορίσουμε τον στόχο μας, καλό είναι να σκεφτούμε τρόπους και εναλλακτικές για να φτάσουμε εκεί και πώς θα ξεπεράσουμε πιθανά εμπόδια. Ακόμα, μπορούμε να οραματιστούμε τον εαυτό μας να τα εφαρμόζει όλα αυτά και στο τέλος να τα καταφέρνει.
Εξασκώντας την αυτο-συμπόνια και δίνοντας θάρρος στον εαυτό μας.
Μέσα σε όλη αυτή τη διαδικασία δεν ξεχνάμε να κινητοποιούμε τον εαυτό μας. Του μιλάμε και του λέμε ότι παρά τις δυσκολίες μπορούμε να συνεχίσουμε να προσπαθούμε και ότι στο τέλος θα τα καταφέρουμε. Ό,τι θα λέγαμε και σε έναν καλό μας φίλο αν βρισκόταν σε παρόμοια θέση. Νιώθουμε την ελπίδα μέσα από τα λόγια που λέμε στον εαυτό μας.
Δίνοντας ελπίδα στους άλλους.
Βοηθώντας τους άλλους, βοηθάμε τον εαυτό μας. Είμαστε φτιαγμένοι έτσι ώστε να μπορούμε να συμπονούμε και να στηρίζουμε. Αυτό μας προσφέρει τόσο μεγάλη ευχαρίστηση η οποία ισούται με την ευχαρίστηση που βιώνουμε όταν λαμβάνουμε ελπίδα εμείς οι ίδιοι.
