«Μια σακούλα καραμέλες» – η Κέλλυ Σεφέρου μας παρουσιάζει το κείμενο του Mario de adrade.
Πρόσφατα το μάτι μου έπεσε πάνω σε ένα υπέροχο κείμενο του Mario de adrade (1893-1945) με τον ομώνυμο τίτλο: «Μια σακούλα καραμέλες». Τι παράξενος τίτλος αναρωτήθηκα και μέσα στα επόμενα 5 λεπτά δεν άργησα να καταλάβω τον λόγο για τον οποίο το ονόμασε έτσι.
Το κείμενο και ορόσημο στην καλλιτεχνική πορεία του Βραζιλιάνου ποιητή, συγγραφέα, δοκιμιογράφου και μουσικολόγου, Mario de adrade, θα σε βοηθήσει να ενδοσκοπήσεις σε όλες εκείνες τις καθημερινές ανησυχίες σου και το σημαντικότερο είναι πως κατά πάσα πιθανότητα θα αναγνωρίσεις πως τελικά από μια ηλικία και ύστερα, ο χρόνος σου σε αυτόν τον κόσμο είναι πολύτιμος γι’αυτό και είναι αυτή εδώ η στιγμή η πιο κατάλληλη ώστε να ξεκινήσεις να τον σπαταλάς μόνο σε πράγματα, ανθρώπους και στιγμές οι οποίες σε κάνουν να χαμογελάς πραγματικά!
Δεν σου κρύβω πως νιώθω ευγνώμων που είχα την τύχη να το διαβάσω και ελπίζω και εσύ να αισθανθείς το ίδιο μέσα στις επόμενες γραμμές. Με έναν ενθουσιασμό λοιπόν που δεν κρύβεται, μια προσωπική νοσταλγία και με μεγάλη στα αλήθεια αισιοδοξία για το αύριο, στο παραθέτω μαζί με μια ευχή!
Στον κόσμο αυτόν, τον μερικές φορές άδικο, ψυχρό, φυγόπονο, μίζερο, αναξιοκρατικό και ασυνείδητο, εσύ να ψάχνεις και να δημιουργείς μέσα σου πάντα το αίσθημα της ευγνωμοσύνης.
Να μην συμβιβάζεσαι με ότι στα μάτια σου και την καρδιά σου μοιάζει αντίθετο της ιδεοσυγκρασίας σου. Να μην κρατάς απωθημένα όταν το μόνο που θέλεις να κάνεις είναι να εκφράσεις το ‘μέσα’ σου. Να μην φοβάσαι και να μην ντρέπεσαι για τους φόβους σου. Αντίθετα, να τους αγκαλιάζεις και να προσπαθείς να τους αντιμετωπίζεις κατάματα.
Να σε φροντίζεις και να σε αγαπάς και ας μην το κάνεις πάντα με τον σωστό τρόπο. Να λες μπορώ γιατί το θέλω. Να λες όχι σε ότι δεν σε εκφράζει. Να λες ναι στη κάθε μέρα. Να λες μακάρι γιατί εγώ θα καταφέρω να φέρω την αλλαγή.
Μακάρι λοιπόν και εσύ και εγώ και όλοι να καταφέρουμε στο εξής να γίνουμε ‘ένα’ επειδή η διαφορετικότητα μας θα γίνει δρόμος για να διαβούμε όλοι μαζί.
Μακάρι στο εξής, το παρακάτω κείμενο να γίνει η αφετηρία για να πιστέψουμε μαζικά στον εαυτό μας! Για το καλό μας…
Μακάρι…
Καλή ανάγνωση…
«Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα ότι, μου υπολείπεται κατά πολύ λιγότερος χρόνος ζωής απ’ ότι έχω ζήσει έως τώρα…
Αισθάνομαι όπως εκείνο το παιδάκι που κέρδισε μια σακούλα καραμέλες: Τις πρώτες τις καταβρόχθισε με λαιμαργία, αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγες, άρχισε να τις γεύεται με βαθιά απόλαυση.
Δεν έχω πια χρόνο για ατέρμονες συγκεντρώσεις όπου συζητούνται καταστατικά, νόρμες, διαδικασίες και εσωτερικοί κανονισμοί, γνωρίζοντας ότι δε θα καταλήξει κανείς πουθενά. Δεν έχω πια χρόνο για να ανέχομαι παράλογους ανθρώπους που παρά τη χρονολογική τους ηλικία, δεν έχουν μεγαλώσει. Δεν έχω πια χρόνο για να λογομαχώ με μετριότητες. Δε θέλω να βρίσκομαι σε συγκεντρώσεις όπου παρελαύνουν παραφουσκωμένοι εγωισμοί. Δεν ανέχομαι τους χειριστικούς και τους καιροσκόπους.
Με ενοχλεί ο φθόνος και όσοι προσπαθούν να υποτιμήσουν τους ικανότερους για να οικειοποιηθούν τη θέση τους, το ταλέντο τους και τα επιτεύγματα τους. Μισώ να είμαι μάρτυρας των ελαττωμάτων που γεννά η μάχη για ένα μεγαλοπρεπές αξίωμα.
Οι άνθρωποι δεν συζητούν πια για το περιεχόμενο…
Μετά βίας το κάνουν για την επικεφαλίδα. Ο χρόνος μου είναι λίγος για να συζητώ για τους τίτλους, τις επικεφαλίδες. Θέλω την ουσία, η ψυχή μου βιάζεται… Μου μένουν λίγες καραμέλες στη σακούλα… Θέλω να ζήσω δίπλα σε πρόσωπα με ανθρώπινη υπόσταση. Που μπορούν να γελούν με τα λάθη τους. Που δεν επαίρονται για το θρίαμβο τους. Που δεν θεωρούν τον εαυτό τους εκλεκτό, πριν από την ώρα τους. Που δεν αποφεύγουν τις ευθύνες τους. Που υπερασπίζονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Και που το μόνο που επιθυμούν είναι να βαδίζουν μαζί με την αλήθεια και την ειλικρίνεια. Το ουσιώδες είναι αυτό που αξίζει τον κόπο στη ζωή.
Θέλω να περιτριγυρίζομαι από πρόσωπα που ξέρουν να αγγίζουν την καρδιά των ανθρώπων… Άνθρωποι τους οποίους τα σκληρά χτυπήματα της ζωής τους δίδαξαν πώς μεγαλώνει κανείς με απαλά αγγίγματα στην ψυχή. Ναι, βιάζομαι, αλλά μόνο για να ζήσω με την ένταση που μόνο η ωριμότητα μπορεί να σου χαρίσει.
Σκοπεύω να μην πάει χαμένη καμιά από τις καραμέλες που μου απομένουν… Είμαι σίγουρος ότι ορισμένες θα είναι πιο νόστιμες απ’ όσες έχω ήδη φάει.
