Γιάλομ: όταν τον συνάντησα… γράφει ο ψυχολόγος Νικόλαος Βόπης.
Αυτό το άρθρο είναι το πρώτο και τελευταίο που θα έχει προσωποκεντρικό χαρακτήρα αλλά θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μία εμπειρία που άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο βλέπω τα πράγματα…
Όταν πήρα την απόφαση να αλλάξω καριέρα και να ακολουθήσω αυτό για το οποίο ήμουν, είμαι και θα είμαι προορισμένος σε αυτή τη ζωή να κάνω…
Θεώρησα ότι το πρώτο πράγμα που έπρεπε να πράξω θα ήταν να βρω έναν τρόπο να θέσω τα όνειρά μου σε ένα επιστημονικό υπόβαθρο.
Αυτή η επιλογή μου δεν είχε να κάνει με το πως βλέπουν οι γύρω μου την επιστήμη της ψυχολογίας/ψυχοθεραπείας/ψυχανάλυσης. Ήταν αυτό που ήθελα εγώ να κάνω και το πόσο ήθελα να εμβαθύνω σε αυτό που κοινώς αποκαλούμε “ανθρώπινο ψυχισμό”. Έτσι λοιπόν αποφάσισα να ξεκινήσω ένα διδακτορικό σε ένα Πανεπιστήμιο, στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού, δεν έχει σημασία το όνομά του.
Με δέχτηκαν μετά από μία ιδιαίτερα επίπονη ψυχικά και συναισθηματικά διαδικασία. Όλα πήραν τη ρότα τους ξεκίνησα την πορεία μου στο να μάθω περισσότερα για το υποσυνείδητο. Το πώς αυτό λειτουργεί, το πώς είναι δομημένο, το πόσο επηρεάζει τις καθημερινές μας αποφάσεις και το πώς μπορούμε να εκπαιδεύσουμε κάτι που δεν μπορούμε να δούμε και να ελέγξουμε.
Σε ένα από αρκετά ταξίδια στο πήγε – έλα μου έτυχε να παρακολουθήσω μία διάλεξη του Ίρβιν Γιάλομ παρέα με έναν από τους καθηγητές μου στο Πανεπιστήμιο όπου κάνω το διδακτορικό μου.
Όποιος έχει ασχοληθεί έστω και στο ελάχιστο με την ανθρώπινη ψυχολογία ή με την ψυχολογική λογοτεχνία γνωρίζει το όνομα του Γιάλομ. Επίσης, γνωρίζει το τι έχει προσφέρει στη συγκεκριμένη επιστήμη. Το αν διαφωνεί κανείς ή συμφωνεί με τις μεθόδους του είναι ζήτημα διαφορετικό και δεν θα το αναλύσουμε στο εν λόγω κείμενο.
Μετά τη διάλεξη έτυχε να γνωρίσω και να δειπνήσω με τον συγκεκριμένο άνθρωπο. Ήταν πολύ καλός φίλος με τον καθηγητή μου. Είχα την ευκαιρία να συνομιλήσω μαζί του για αρκετά θέματα που με απασχολούσαν. Ο εν λόγω κύριος, γιατί περί κυρίου πρόκειται με Κ κεφαλαίο, μου έδωσε ένα από τα σημαντικότερα μαθήματα που θα μπορούσε να μου δώσει ένας επαγγελματίας με τόση εμπειρία στο αντικείμενό του.
“Θέλω να σου δώσω δύο συμβουλές μιας και πορεύεσαι σε έναν τομέα αναπάντητο. Ακριβώς όπως το άκουσες. Αναπάντητο. Νομίζουμε ότι έχουμε τις απαντήσεις, στην ουσία όμως δημιουργούμε μονάχα περισσότερα ερωτήματα. Αυτό που θα σου πω όμως προσωπικά είναι το εξής και κράτα το καλά. Μην προσπαθήσεις να σώσεις κανέναν που δεν θέλει να σωθεί και να είσαι πρώτα άνθρωπος και μετά επιστήμων. Υπάρχουν αρκετοί κρύοι, παγεροί τεχνίτες εκεί έξω. Μην γίνεις σαν κι αυτούς. Απλά κάνε αυτό που βγαίνει από μέσα σου και το νιώθεις φυσικό. Αυτό είναι και το σωστό”.
Αυτά τα ολίγα και στη συνέχεια ήπιε τη σόδα του με το λεμόνι. Χαμογέλασε και μιλήσαμε για μπάσκετ και για μηχανές και το πόσο τις αγαπούσε στα νιάτα του…
Επικοινωνία με τον συντάκτη
