Ψυχοθεραπεία – Ένα μαγικό ταξίδι – Αγγελική Τζάνου

Γιατί ενώ θέλω να ζητήσω βοήθεια, φοβάμαι;

Ο φόβος είναι ένα με την έκθεση. Είναι πολλές οι φορές που εσωτερικά, έχουμε κάνει τον φόβο μας τεράστιο και τρομακτικό, τόσο υπερδύναμο που θεωρούμε πως είμαστε πλέον έρμαιά του και δεν πρόκειται ποτέ να ξεφύγουμε από αυτόν. Δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος σκέφτομαι κάτι – φοβάμαι – το σώμα μου ταράζεται – προσπαθώ να με ηρεμήσω και κάθε που με ηρεμώ έχω μία νέα νίκη αλλά με εφήμερα αποτελέσματα. Αυτό συντηρείται καθώς κάθε τέτοια νίκη μας κάνει να ξεχαστούμε για λίγο και ταυτόχρονα να φοβόμαστε πως την επόμενη φορά μπορεί να είναι ακόμη χειρότερα, για αυτό δεν ενοχλούμε τον φόβο μας, μην τον ξυπνήσουμε. Φοβόμαστε τον φόβο μας.

Μιλάω στους φίλους μου. Είναι διαφορετικό να μιλάω σε έναν ψυχολόγο;

Οι φίλοι έχουν αγάπη και κατανόηση, σεβασμό και διάθεση για να σε στηρίξουν και να σε βοηθήσουν. Ο ψυχολόγος έχει γνώσεις και μέθοδο και επιπλέον πρόκειται για κάποιον που έχει σπουδάσει και εντρυφήσει για να βοηθά. Είναι λοιπόν καταρτισμένος για να τον εμπιστευτείς, να σε βοηθήσει, να σε στηρίξει, να σε κατανοήσει και να αντέξει στις δυσκολίες σου μαζί σου, στο πλάι σου.

Πως είναι ο χώρος που γίνονται οι συνεδρίες; Πρέπει να ξαπλώσω;

Είναι η ερώτηση που μου κάνουν -λεκτικά και όχι- πάντοτε την πρώτη φορά που θα μπουν στο γραφείο μου. Στο δικό μου γραφείο, υπάρχει καναπές μεγάλος στον οποίο μπορείς να καθίσεις, μοιάζει με ένα σαλόνι που μπορούμε να καθίσουμε μαζί με ησυχία να συζητήσουμε. Ξαπλώνει κανείς στις κλασικές ψυχαναλυτικές προσεγγίσεις, όπου είναι και συχνότερες οι εβδομαδιαίες συναντήσεις καθώς και η διαδικασία της συνεδρίας (ο διάλογος είναι πολύ περιορισμένος).

Δε ξέρω από που να πρωτοξεκινήσω. Μου συμβαίνουν πολλά. Θα χρειαστεί πολύς χρόνος για να σου πω την ιστορία της ζωής μου.

Θα χρειαστεί, όντως. Αλλά μέσα στην διαδικασία της ψυχοθεραπείας, ο θεραπευτής θα σε βοηθήσει τόσο στο να εστιάσεις όσο και να αναγνωρίσεις τα επιφανειακά από τα βαθύτερα, τα πιο άμεσα από τα λιγότερα, τα προβλήματα από την ενόχληση. Συνεπώς, εσύ μπορείς να ξεκινήσεις όπως επιθυμείς και αν χρειαστείς βοήθεια, θα είναι εκεί.

Θα πάρεις εσύ αποφάσεις για τη ζωή μου;

Ευτυχώς, όχι. Ευτυχώς γιατί δεν ξέρω αν πραγματικά θα ήθελε κανείς να αποφασίσει άλλος για την ζωή του. Στην ψυχοθεραπεία έχει σημασία η απόφαση που θες να πάρεις αλλά και η δυσκολία σου να αποφασίσεις, η σχέση σου με τις ευθύνες, η διαδικασία που ακολουθείς όταν τα πράγματα ζορίζουν

Θα με κρίνεις αν σου πω περίεργες σκέψεις ή πράξεις;

Όχι. Αντιθετώς, όταν μου εμπιστεύονται κρυφές και ‘περίεργες’ πτυχές τους, χαίρομαι με την εμπιστοσύνη που μου δείχνουν και εξηγώ τι και γιατί είναι πραγματικά “κακό και καλό”. Στο δωμάτιο της θεραπείας υπάρχει αποδοχή, ειλικρίνεια και σεβασμός. Η κριτική είναι περιττή και ανώφελη έτσι κι αλλιώς – εντός και εκτός του δωματίου.

Θα συζητήσεις με κάποιον άλλον ότι πούμε μαζί κατά τη διάρκεια της συνεδρίας;

Η μόνη συζήτηση που μπορεί να γίνει σχετικά με όσα συζητάμε στα ραντεβού, θα είναι στο πλαίσιο της εποπτείας. Πρόκειται για μία διαδικασία υποστήριξης του θεραπευτή, από έναν εκπαιδευμένο θεραπευτή-επόπτη που χαρακτηρίζεται από σεβασμό και διακριτικότητα προς τις πληροφορίες του θεραπευόμενου.

Δε με καταλαβαίνουν οι δικοί μου άνθρωποι, πως θα με καταλάβεις εσύ;

Αν πραγματικά δεν σε καταλαβαίνουν οι δικοί σου άνθρωποι, αναρωτιέμαι πως σε καταλαβαίνεις εσύ. Κατά την ψυχοθεραπεία, η επικοινωνία απαιτείται να είναι ειλικρινής και όσο πιο άμεση γίνεται. Όσα δεν καταλαβαίνω, γίνονται απορίες. Εφόσον έχουμε και οι δύο την διάθεση να συνεργαστούμε, είναι σχεδόν βέβαιο που θα υπάρχει και κατανόηση ανάμεσά μας.