Το σύννεφο που δεν αντιστέκεται στο χαμόγελο – γράφει η Δέσποινα Ζαντή
Υπάρχουν κάποιες μέρες που σίγουρα σου έχουν συμβεί και εσένα.. Να ξυπνάς και να σου φταίνε όλα. Να μην έχει όρεξη να φας, να ντυθείς, να κάνεις κάτι. Η τσάντα σου για την δουλειά να φαίνεται τεράστια και πιο βαριά. Να περπατάς και να σου πέφτουν τα πράγματα που κρατάς. Με απλά λόγια να μην θέλεις τίποτα…
Μπορώ να πω ότι μου συμβαίνει συχνά και έψαχνα το γιατί μέχρι που κατάλαβα.
Τι κατάλαβα;
Ότι υπάρχει ένα μικρό σύννεφο από πάνω μου κάθε φορά που ξημερώνει μια τέτοια μέρα που με ακολουθεί παντού και με αναγκάζει να λέω σε όλα τα καλά ΟΧΙ, σε όλα τα θετικά ΟΧΙ και κάθε φορά που λέω όχι αυτό που καταφέρνω είναι να γίνομαι πιο στεναχωρημένη και σκοτεινή και το σύννεφο να μεγαλώνει και να φουσκώνει διαρκώς.
Έτσι λοιπόν μια μέρα αποφάσισα ότι έπρεπε να ξεφορτωθώ αυτό το σύννεφο αλλά έψαχνα τον κατάλληλο τρόπο. Καθώς σκεφτόμουν και σκεφτόμουν είδα να περνά από μπροστά μου κάτι αστείο και εκείνη τη στιγμή γέλασα αβίαστα και κοιτάζοντας πάνω συνειδητοποιήσα ότι το σύννεφο μίκραινε.. Ξεναγέλασα λοιπόν πιο δυνατά και περισσότερο και ξαφνικά το σύννεφο εξαφανίστηκε. Τότε κατάλαβα ποιο είναι το πρόβλημα, ότι δεν έκανα την παραμικρή προσπάθεια για να χαμογελάσω ή να γελάσω ακόμα και σε τέτοιες μέρες.. Τα έβλεπα όλα μουντά.
Τώρα κατάλαβα. Γέλα λοιπόν δυνατά και γλυκά, θα δεις ότι θα διώξει και το δικό σου σύννεφο, δεν μπορεί να αντισταθεί στα γέλια…
